Το κέντρο των αποφάσεων

….στο ανθρώπινο σώμα

και η Περσεφόνη η κόρη της Δήμητρας!

Το κέντρο των αποφάσεων βρίσκεται στην περιοχή του λαιμού,

του θυρεοειδούς αδένος στο σημείο V.

Παρ΄όλο που η αρχική σκέψη κάποιου θα μπορούσε να ήταν ότι βρίσκεται στην καρδιά δεν είναι εκεί.
Η καρδιά σχετίζεται την θέληση, το Λιοντάρι της Νεμέας και το Ήλιο Απόλλωνα και την αρχή των Άθλων και οπωσδήποτε σχετίζονται και μαζί όταν ενεργοποιούνται.
Ενώ η Οδύσσεια ξεκινάει με τους Κίκονες ενεργοποιώντας ένα δυνατό Άρη για να αντιμετωπίσει μετά τους Λωτοφάγους παίρνοντας ουσιαστικά την πρώτη του απόφαση να φύγει από κοντά τους.
Από πολύ νωρίς το κοινωνικό κατεστημένο και η φυλακή της κοινωνικής διαμόρφωσης παραλύει αυτό το κέντρο
και οι άνθρωποι παραιτούνται από τις αποφάσεις τους και την ανάληψη ευθύνης αυτών και της ύπαρξης τους.
Ο λαιμός σχετίζεται στην Δήμητρα, τον Ταύρο, την Μινωική Ταυρική Εποχή,τις κόρες του, την γυναίκα του, τον Λαβύρινθο,
τα Ελευσίνια Μυστήρια, τους Λωτοφάγους και τον Ταύρο της Κρήτης του Ηρακλή.
Αυτό που πιστεύουν συνήθως οι άνθρωποι απέχει πολύ από την “απόφαση” και είναι μακριά από το κέντρο της.
Συνήθως είναι σπασμωδικές αντιδράσεις ανεξέλεγκτοι συναισθηματισμοί, με τα άλογα του Διομήδη να χορεύουν τρελά απειθάρχητα, τον Αίολο να ανοίγει όλα τα πανιά και τα θέματα και ο άνθρωπος να σπαράσσεται, να αυτοτρώγεται, να αυτοκαταστρέφεται από τις μαινάδες εμμονές του και ένας αντινοικός νους να παίρνει την εξουσία.
Η θρησκευτική εξουσία του Αντίνοου και η πολιτική του Ευρύμαχου
βρίσκονται πάντα στο κέντρο των αποφάσεων σφάζοντας τον Ταύρο και αδρανοποιώντας τον λαιμό των ανθρώπων καθιστώντας τους άβουλα σκυλάκια.
Η θρησκευτική εξουσία με τις μεταφυσικές γνώσεις που διαθέτει και την χρήση των μυστηρίων και των ισχυρών τελετουργιών της,
φτιάχνει την βολική και πειθήνια στάνη, η δε πολιτική με τις οικονομικές συνθήκες που ορίζει,κλείνει την πόρτα και σφραζίζει την έξοδο.
Η “συνεργασία” τους είναι πάντα άριστη.
Ο Αντίνοος αδιαφιλονίκητος “θεός”
και ο Ευρύμαχος να του κάνει πάσα επιβεβαιώνοντας το “γεγονός”και να καλύπτει ο ένας τον άλλον με τα ευρεία θέματα, θεάματα και μάχες που κάθε φορά βλέπουν το φως της δημοσιότητας
ααν “μείζονα” θέματα που πρέπει να μας απασχολούν.
Έτσι ήταν “μείζον” το θέμα της γρίπης των πτηνών και συνέχεια κυνηγούσαν πεθαμένα πουλιά και κανείς δεν έμαθε πως θεραπεύτηκαν.
Απλά κάποια στιγμή περάσαμε σε άλλο θέμα ευρείας κατανάλωσης
και φθάσαμε… στην γρίππη των χοίρων.
Κάθε φορά που ένας άνθρωπος αποφασίσει να ασχοληθεί με ένα θέμα στο μυαλό του, να το κατανοήσει, να το επεξεργαστεί,
άπειρα κεφάλια ξεφυτρώνουν από παντού, πληθώρα εντυπώσεων και ένα ανεκπαίδευτος εγκέφαλος δεν βρίσκει ποτέ άκρη ούτε καταλήγει πουθενά.
Κάθε φορά που σημαδεύεται ο Αντίνοος μέσα έξω,
ένα μεγάλο θέμα και πολλές εστίες φωτιών
ξεσπούν και ανέρχονται στο προσκήνιο απο παντού.
Το αποτέλεσμα είναι να μη μπορεί να εστιάσει κανείς στον στόχο και να διασκορπίζει τις δυνάμεις του εδώ και εκεί.
Οι δυο αυτοί αρχηγικοί μνηστήρες να συνεχίζουν την μεγάλη ληστεία και αρπαγή της ενέργειας μας μέσα έξω.
Το κέντρο των αποφάσεων δυναμώνει με φυσικές ασκήσεις και με ένα πειθαρχημένο νου.
Όχι άκαμπτο δύσκαμπτο συμπαγή, μονολιθικό
σαφώς ρευστό ροικό πολύπλευρο αλλά εστιασμένο στο στόχο του κάθε φορά.
Η στρατηγική είναι να ξεκινάει κανείς από το κέντρο του κύκλου που θέλει να κατακτήσει να κατανοήσει.
Να συνεχίζει μεγαλώνοντας διευρύνοντας την ακτίνα συμπεριεκτίκότητας της συνείδησης, να συνδέει την κατανόηση με βήματα αφομοίωσης
και των δύο πλευρών δεξιάς και αριστεράς
και μετά να επιστρέφει στο κέντρο ανακεφαλαιώνοντας για τον έλεγχο της ορθότητας των σκέψεων του το τσεκάρισμα.
Να μη παρασύρεται από παράθυρα ευρείας μάχης προκλήσεων ανταγωνισμών, εντυπώσεων αντιδράσεων και προβοκατόρικων ελιγμών και πολλά μέτωπα.
Κάθε απόφαση είναι ένας στόχος.
Κάθε στόχος απαιτεί υπομονή πειθαρχία αυτοσυγκέντρωση και εστίαση του σκοπού.
Διερεύνηση και υπεράσπιση των ορίων.
Η πλέον τρομακτική ασθένεια και ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου, πραγματικός killer
είναι η αντιμαχόμενη σκέψη του με την αντινοική του δράση
και τις πλάτες Ευρύμαχων μετώπων μάχης.

Πρέπει να ξέρει κανείς που θέλει να φθάσει γιατί αλλιώς οπουδήποτε θα είναι… καλά μέτρια ή χάλια.
αλλά δεν θα ανακαλύψει ποτέ
….που θα μπορούσε να είχε φθάσει.

Συνεχίζοντας την ανακεφαλαίωση όχι μόνο του Ελληνισμού αλλά και του Οικουμενισμού όπως συγχρονιστικώς διοσημικά μας κατατέθηκε
και το θέμα μας, να μην ξεχνιόμαστε και χανόμαστε,
αλλά συνεχίζοντας το νήμα ή διευρύνοντας το σημείο
με την ακτίνα ομόκεντρου κύκλου,
αναρωτιόμαστε αν τον κέντρο των αποφάσεων είναι στο λαιμό που είναι το κέντρο εξουσίας στο ανθρώπινο σώμα;
Ταυτίζονται ή συνεργάζονται στενά;
Ποια είναι η διαφορά της εξουσίας και της ηγεσίας
Γιατί οι αρχομανείς εξουσιαστές είναι πολλοί και οι αληθινοί ηγέτες λίγοι;
Γιατί ο Ηρακλής πήρε τη ζώνη και όχι την Αμαζόνα;
Και πως συνδέονται ο Ποσειδώνας και η Ατλαντίδα με όλα αυτά;

Αν το κέντρο των αποφάσεων βρίσκεται στο λαιμό, το κέντρο της εξουσίας
όπως αυτή προβάλλεται προς τα έξω, είναι φυσικά στο συκώτι,
στο ήπαρ του Δία Αιγόκερω στο σημείο ακριβώς που στοχεύει ο Τηλέμαχος τον Ευρύμαχο και συνεργάζονται στενά τα δύο κέντρα
με “στενές επαφές” τρίτου τύπου..
Η αντινοική παρανοϊκή και παράλογη «λογική» του Αντίνοου στραγγαλίζει τους ανθρώπους στο λαιμό σφάζοντας τον Ταύρο για τις αρχομανικές ηγεμονικές φιλοδοξίες του και καθιστώντας τους πειθήνια πρόβατα και ο Ευρύμαχος τους αποτελειώνει στέλνοντας τους… για την δουλειά της δουλείας ή, της ανεργίας
με τις εργασιακές συνθήκες απομύζησης και αποστράγγισης της ενέργειας τους.
Η αθέατη πλευρά των αποφάσεων που έχουν παρθεί ανακοινώνεται επίσημα
από τους εκάστοτε εκπρόσωπων τύπου.
Η ενεργειακή αφαίμαξη μαζί με την αβουλία των ανθρώπων και την έλλειψη χαράς και έρωτα, συντηρούν αυτό το άθλιο σύστημα του πένθους.
Οι άνθρωποι όλοι την ημέρα αγωνίζονται να επιβιώσουν με τον Αετό να τους κατατρώγει στο συκώτι και το βράδυ λίγο ξαποσταίνουνε για να αρχίσουν από την αρχή αυτό το μαγγανοπήγαδο που νομίζουν ότι είναι η ζωή.
Ενώ κάποιοι άλλοι περιφέρονται από τραπέζι σε τραπέζι φαγοποτιού και “διαβουλεύσεων” μαζί το άδειο τους σαρκίο περιπατώντες νεκροί.
Έτσι λοιπόν δεν απομένει πολύ ενέργεια στους ανθρώπους ίσα ίσα μέχρι τα πέλματα και ίσα ίσα φυτοζωούν.
Με τέτοιες συνθήκες δεν μπορεί να γεννηθεί εύκολα ένας ηγέτης ή ένας ηγετικός νους, επειδή δεν υπάρχει το αντίστοιχο ενεργειακό απόθεμα όταν από την γέννηση ούτε από τον τρόπο ζωής κάποιου.
Ένας ηγέτης, είναι ηγέτης, και όχι «ηγεμών»,
όχι γιατί είναι πολύ έξυπνος ή μορφωμένος ή κατάγεται από “τζάκι”
αλλά γιατί έχει την ανάλογη ενεργειακή κατανομή του σώματος.
Παλιά ήταν φανερό αυτό και ξεχώριζαν εύκολα αναλαμβάνοντας δράση και πρωτοβουλίες αλλά σήμερα το είδος σπανίζει.
Οι εξουσιαστές φοβούμενοι την εκθρόνιση τους
τρώγουν «τα καλύτερα παιδιά» αρπάζοντας την ενέργεια από πολύ νωρίς και με πολλούς τρόπους.
Ο Ευρύμαχος μέσα και έξω από τον άνθρωπο κατατρώγοντας τον
πολύ δεν αφήνει να αναπτυχθεί κανένας ηγετικός νους.
Ο άνθρωπος θα ζήσει και θα πεθάνει δούλος τους και υπηρετώντας τους,
γιατί έχει ένα νου ξένο και μια εξουσία άπληστη που τον διασκορπίζει σε ευρείες μάχες εντυπώσεων,
Ποια είναι η διαφορά εξουσίας και ηγεσίας;
Η πρώτη παίρνει ενέργεια ληστεύει και ποτέ δεν χορταίνει σαν «μαύρη τρύπα»
και η δεύτερη δίνει γιατί έχει περίσσευμα.
Ποια είναι η διαφορά εξουσιαστικού αντι-νου και ηγετικού νου;
Ο πρώτος διατάσσει φοβάται μη χάσει την εξουσία,
Ο δεύτερος εμπνέει μοιράζεται και δε ανησυχεί για αυτό καθόλου.
Ο Ευρύμαχος και ο Αντίνοος διατάσσουν τους δούλους και τις δούλες σε υπακοή και ο Οδυσσέας συνεργάζεται με του ανθρώπους του για το σχέδιο της ανατροπής τους ,με σύμπνοια και ομόνεια και αλληλοσεβασμό.
Θα ήταν αδιανόητο για τον Οδυσσέα να διατάξει την Πηνελόπη και να της πατήσει το πόδι
να τον υπακούσει και να τον φοβηθεί, αλλά και η Πηνελόπη δεν θα ήθελε τον Οδυσσέα σκυλάκι του καναπέ…
Ούτε ανησυχεί για τον Τηλέμαχο μη ανεβεί στον θρόνο του.
Είναι αρκετά μποέμ τύπος για να δεχθεί να παντρευτεί την εξουσία
στεγνώνοντας την ψυχή του…και ίσως να προτιμούσε ένα καινούργιο ταξίδι από το να εξουσιάζει ανθρώπους και αυτούς που αγαπά,
…αλλά μαζί τους αυτή την φορά, όχι μόνος.

Η θαυμαστή ομάδα της μεγάλης ανατροπής των μνηστήρων και τολμηροί κομάντος συμφωνούν συνεργάζονται αλληλοβοηθούνται και επικοικωνούν τηλεπαθητικά και με τα όνειρα και συνδέονται με τον ίδιο σκοπό με τις λεπτοφυείς κεραίες τους, δενδρίτες των
εγκεφάλων τους, με λέξεις “κλειδιά”, τα όπλα τους τα τρομερά, χωρίς να παίρνουν διαταγή από κανέναν και ο Οδυσσέας παραμένει «όλοι»

όλοι τους και είναι ο «κανένας».
Γνωρίζουν όλοι άριστα τον ρόλο τους και τι πρέπει να κάνουν
και πως να το κάνουν.
Ο μεγαλύτερος ηγέτης που γνώρισε ο κόσμος και περπάτησε σε αυτή γη ημίθεος είναι ο Αλέξανδρος, ο οποίος ζει βεβαίως για πάντα στις καρδιές μας και οδηγεί ένα δυνατό Άρη στο κεφάλι μας.
Τα ενεργειακά αποθέματα αυτού του θαυμαστού Αχιλλέα ήταν κι εξακολουθούν να παραμένουν ασύλληπτα και αξεπέραστα.
Ποια ήταν η διαφορά του με τον εξουσιαστή Μήδο;
Ο Αλέξανδρος οδηγούσε τους άνδρες, τους ενέπνεε, τους έδινε δύναμη.
Έμπαινε πρώτος στην μάχη ενώ ο Δαρείος την παρακολουθούσε από ψηλά στην σκηνή να μη “τον καίει” ο ήλιος.
Είχε βέβαια την Αχίλλειο πτέρνα του,
για αυτό ο Οδυσσέας πλένει πολύ καλά τα ποδιά του με το νερό των Νίπτρων, εξουδετερώνοντας ένα Ατλάντειο κυβερνήτη της Ποσειδώνας χώρας.
Το κέντρο του ήπατος συνδέεται με το νησί της εξουσίας την Καλυψώ,
Με τον Ερύμανθιο Κάπρο των χιονισμένων βουνοκορφών,
και με την Ιππολύτη που φορούσε την ζώνη της εξουσίας.
Ο Ηρακλής παίρνει μόνο αυτή ανεβάζοντας τον Κέρβερο στο φως και την σεξουαλικότητα στην αρμονική της βάση,
γιατί ένας πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος δεν παντρεύεται ποτέ την εξουσία και θέλει και οι άλλοι άνθρωποι να είναι ελεύθεροι,
για να κυκλοφορεί ελεύθερος μεταξύ τους και να χαίρεται
και γιατί η φιλία και η ανθρωπιά είναι μόνο μεταξύ ισότιμων και ελευθέρων …
Όπως και η αγάπη, η χαρά, ο έρωτας και η Δημιουργία.

από την ιστοσελίδα  4. Ο Ποσειδών

Οι πολεμιστές της Λάϊον

 στο λιβάδι  που δακρύζει …της   Όμορφης Κόρης!