Τα μήλα της Αξιοπρέπειας!


Λέει ο Ντουρίτο πως η ζωή είναι σαν ένα μήλο.

Λέει, επίσης, πως υπάρχουν αυτοί που το τρώνε άγουρο, αυτοί που το τρώνε σάπιο κι αυτοί που το τρώνε ώριμο.

Λέει ο Ντουρίτο πως υπάρχουν μερικοί, πολύ λίγοι, που μπορούν να διαλέξουν πώς να φανε το μήλο: σε μια ωραία φρουτοσαλάτα, σε πουρέ, σε ένα από εκείνα τα απαίσια (για τον Ντουρίτο) αναψυκτικά με μήλο, σε χυμό, σε κέικ, σε μπισκότα ή όπως υπαγορεύει η γαστρονομία.

Λέει ο Ντουρίτο πως οι ινδιάνοι αναγκάζονται να τρώνε το μήλο σάπιο και πως στους νέους επιβάλλουν να χωνεύουν τα άγουρα μήλα, πως στα παιδιά τάζουν ένα όμορφο μήλο, ενώ τα δηλητηριάζουν με τα σκουλήκια του ψέματος, και στις γυναίκες λένε πως θα τους δώσουν ένα μήλο και τους δίνουν μόνο ένα μέτριο πορτοκάλι. Λέει ο Ντουρίτο πως η ζωή είναι σαν ένα μήλο. Και λέει, ακόμα, πως ένας ζαπατίστα, οταν βρίσκεται απέναντι σε ένα μήλο, βγάζει μαχαίρι και κόβει το μήλο, με ένα χτύπημα ακριβείας, στη μέση.

Λέει ο Ντουρίτο πως ο ζαπατίστα δεν έχει σκοπό να φάει το μήλο κι ούτε καν κοιτάει αν το μήλο είναι ώριμο, σάπιο ή άγουρο. Λέει ο Ντουρίτο πως, αφού ανοίξει την καρδιά του μήλου, ο ζαπατίστα παίρνει με πολλή προσοχή τα σπόρια, πάει κι οργώνει ένα κομμάτι γης και τα φυτεύει. Μετά, λέει ο Ντουρίτο, ο ζαπατίστα ποτίζει το δεντράκι με τα δάκρυα και το αίμα του και ξαγρυπνά παρακολουθώντας την ανάπτυξη.

Λέει ο Ντουρίτο πως ο ζαπατίστα δε θα δει καν τη μηλιά να ανθίζει, ούτε – ακόμα περισσότερο – τα φρούτα που θα κάνει. Λέει ο Ντουρίτο πως ο ζαπατίστα φύτεψε τη μηλιά ώστε μια μέρα, όταν αυτός δε θα υπάρχει πια, ένας οποιοσδήποτε να μπορεί να κόψει ένα ώριμο μήλο και να είναι ελεύθερος να αποφασίσει αν θα το φάει σε μια φρουτοσαλάτα, σε πουρέ, σε χυμό, σε κέικ ή σε ένα από εκείνα τα απαίσια (για τον Ντουρίτο) αναψυκτικά με μήλο.

Λέει ο Ντουρίτο πως το πρόβλημα των ζαπατίστας είναι αυτό, να φυτέψουν τα σπόρια και να φροντίσουν την ανάπτυξή τους. Λέει ο Ντουρίτο πως το πρόβλημα των υπόλοιπων ανθρώπινων όντων είναι να αγωνιστούν, ώστε να είναι ελεύθεροι να επιλέξουν πώς να φάνε το μήλο που θα ‘ρθει. Λέει ο Ντουρίτο πως εδώ βρίσκεται η διαφορά ανάμεσα στους ζαπατίστας και τα υπόλοιπα ανθρώπινα όντα: εκεί που όλοι βλέπουν ένα μήλο, ο ζαπατίστα βλέπει ένα σπόρο, πάει κι ετοιμάζει τη γη, φυτεύει το σπόρο, τον φροντίζει.

Πέρα από αυτό, λέει ο Ντουρίτο, οι ζαπατίστας είμαστε σαν τα παιδιά της διπλανής πόρτας.

Αν και καμιά φορά ίσως πιο άσχημα, λέει ο Ντουρίτο, ενώ με κοιτάζει πλάγια να βγάζω την μπαλακλάβα μου.

Subcomandante Insurgente Marcos

Από κάποιο ξημέρωμα του 21ου αιώνα

Από

…..τους κρεμαστούς κήπους των πολεμιστώντης Λάϊον

31 thoughts on “Τα μήλα της Αξιοπρέπειας!

  1. Αφιερωμένο στα μήλα
    … κήπων με δένδρα γνώσης!

    Μήλο μου κόκκινο ρόιδο βαμμένο
    μήλο μου κόκκινο ρόιδο βαμμένο
    γιατί με μάρανες τον πικραμένο
    γιατί με μάρανες τον πικραμένο

    Παένω κι έρχομαι μα δε σε βρίσκω
    παένω κι έρχομαι μα δε σε βρίσκω
    βρίσκω την πόρτα σου μανταλωμένη
    βρίσκω την πόρτα σου μανταλωμένη

    Τα παραθυρούδια σου φεγγοβολούνε
    τα παραθυρούδια σου φεγγοβολούνε
    ρωτώ την πόρτα σου «πού πάει η κυρά σου;»
    ρωτώ την πόρτα σου «πού πάει η κυρά σου;»

    Κυρά μ’ δεν είνι δω πάεισι στη βρύση
    κυρά μ’ δεν είνι δω πάεισι στη βρύση
    πάεισι να πιει νερό και να γεμίσει
    πάεισι να πιει νερό και να γεμίσει

  2. Στο κουτί της Πανδώρας φυλάσσονταν όλα τα δεινά, έκλεισε όμως πριν βγει το τελευταίο, η ελπίδα, ενός αόριστου και αόρατου «κάτι» που συγγενεύει στενά με την πίστη…οι οπαδοί πάντα αυτοαποκαλούνται και σπορείς. Κάποιοι έσπειραν και κατά δώ μεριά κάποτε, κατά την συγκομιδή των καρπών τους όμως εισπράξαμε το αποτέλεσμα «εις έδαφος φέρειν» της αναζητούμενης έκτοτε χαμένης και βάναυσα ξεριζωμένης αξιοπρέπειας μας…ο χρόνος θα δείξει τι σπέρνουν οι Ζαπατίστας, την ώρα της συγκομιδής….

  3. Έχεις δίκιο σε αυτό
    …. ανακεφαλαιώνοντας όσους γνωρίσαμε
    σπορείς και αλιείς συνειδήσεων της μέσης Ανατολής!
    Ο χρόνος είναι μεγάλος καλλιτέχνης,
    ο γιος μας ο μικρός
    και αποδεικνύει τις έσπειρε κάποιος και τι θερίζει κατόπιν εορτής.

    Οι Ζαπατίστας και ο Λέων Μάρκος,
    καθηγητής της φιλοσοφικής
    και Τολτέκος πολεμιστής,
    προς το παρόν είναι συνεπείς με τα λόγια τους.
    Πρωτοποριακοί, έδωσαν ένα άλλο νόημα στο τι μπορεί να σημαίνει επανάσταση στον καινούργιο αιώνα, αρνήθηκαν να καταλάβουν την εξουσία
    και απαντούν στο δίλημμα με λόγια καρδιάς
    και πράξεις ουσίας
    ….και «μη πράξεις» καταπληκτικές με χιούμορ και φαντασία.

    Η ανθρωπιά χωρίς τα όπλα συντρίβεται
    και με τα
    όπλα αυτοαναιρείται.
    Τι μπορεί να κάνει κανείς;

    Τα χρησιμοποιούν σωστά και με άψογο πνεύμα συνεργασίας μεταξύ τους και με άλλους λαούς.

    • «Οι Ζαπατίστας και ο Λέων Μάρκος,
      καθηγητής της φιλοσοφικής
      και Τολτέκος πολεμιστής,»

      ως Τολτέκος πολεμιστής θα πρέπει να γνωρίζει πως η αλλαγή μπορεί να έλθει μόνο από την συλλογική μετακίνηση του σημείου της αντίληψης, κι όχι με ένα διαφορετικό τρόπο διαχείρησης πόρων και ανθρώπων και με την πεπατημένη οδό των λαικών εξεγέρσεων και επαναστάσεων….

      • Ο πολεμιστής δρα λαμβάνοντας
        υπ όψη το γενικό τονάλ των καιρών και τις υπάρχουσες συνθήκες στο πιο προσωπικό και ειδικό τονάλ
        ανασκοπώντας το παρελθόν και οραματιζόμενος πρωτοποριακά το μέλλον.

        Οι συνθήκες του Μεξικού δεν νομίζουμε ότι θα επέτρεπαν να ξεκινήσεις κάποιος από εκεί μιλώντας σε ένα λαό που δεν έχει νερό και φαγητό, τα χρειώδη,
        για το σημείο συναρμογής
        παρ όλο που φαίνεται ότι το γνωρίζει πολύ καλά ο σαμπκομμαντάντε…και οι σύντροφοι του,
        υπερασπίζοντας την αξιοπρέπεια τους.

        Μπορεί άνετα όμως να μιλήσει σε πιο χορτάτους ανθρώπους της Ευρώπης,
        … αν δεν έχουν βολευτεί πολύ.

      • εκείνο το αν.. είναι το πρόβλημα…στους πιό χορτάτους, που θα θελήσουν να εκμεταλευτούν την γνώση…για να εξασφαλίσουν το μεγαλύτερο βόλεμα. Για την ελαχιστοποίηση αυτού του αν, οι πολεμιστές πρέπει να επαγρυπνούν, δια της αμφισβητήσεως της δικής τους και των άλλων

      • Εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα και
        οι πολεμιστές
        πρέπει να αγρυπνούν
        και να ξαγρυπνούν
        να αμφισβητούν και να αμφισβητώνται
        να διακρίνουν μέσα στο πυκνό σκοτάδι
        και να προχωρούν!!!

  4. Η επιτυχία μιας επανάστασης δεν εξαρτάται μονάχα από τους αρχικούς υποκινητές της αλλά και από τους συνεχιστές. Ο σπόρος ακόμη και ο άριστος για να αποδώσει χρειάζεται και το κατάλληλο έδαφος…κι η σπορά δεν σταματά….και τα εδάφη πρέπει να είναι πάντα τα κατάλληλα….

  5. Είναι πολύ σημαντικό το πρώτο βήμα και η αρχή,
    οι βάσεις που θα στηριχθεί ένα ξεκίνημα,
    και ένα όραμα και η πρόθεση του ονειρευτή!

    Απάντηση του Μάρκος με φαντασία ονειροπολική!

    Εν ολίγοις, είμαστε ένας στρατός ονειροπόλων, και γι’ αυτό είμαστε αόρατοι. Πως μπορούμε να μην νικήσουμε, με αυτή τη φαντασία μας να ανατρέπει τα πάντα;

    Το «Ο ΕΖLN δεν είναι αναρχικός», άρθρο του Θιοντορ Kazcynski, απηχούσε μια τέτοια αποικιοκρατική στάση αλαζονικής άγνοιας που αρκετοί από εμάς αποφασίσαμε να γράψουμε μια απάντηση. Έχετε δίκιο. Ο EZLN και το μεγαλύτερο λαϊκό κομμάτι του το FZLN ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ANAΡXIKOI. Ούτε σκοπεύουμε να γίνουμε, ούτε θα έπρεπε να γίνουμε. Προκειμένου να καταφέρουμε στέρεες αλλαγές με τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες μας, δεν μπορούμε να αυτοπεριοριστούμε με το να υιοθετήσουμε μια μοναδική ιδεολογία.

    Το πολιτικό και στρατιωτικό τμήμα μας ενσωματώνουν μια μεγάλη ποικιλία «πιστεύω» από ένα εύρος πολιτισμών, κάτι που δεν μπορεί να οριστεί μέσα από ένα στενό ιδεολογικό μικροσκόπιο. Υπάρχουν αναρχικοί στις τάξεις μας, όπως υπάρχουν και Καθολικοί, Κομμουνιστές ή οπαδοί της Σαντερία. Είμαστε Ινδιάνοι στην ύπαιθρο και εργάτες στις πόλεις. Είμαστε πολιτικοί στο γραφείο και άστεγα παιδιά στους δρόμους. Είμαστε ομοφυλόφιλοι και ετεροφυλόφιλοι, άντρες και γυναίκες, πλούσιοι και φτωχοί. Αυτό που όλοι έχουμε κοινό είναι η αγάπη για τις οικογένειες μας και τον τόπο μας. Αυτό που έχουμε όλοι κοινό είναι η επιθυμία να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα για μας και για τη χώρα μας. Τίποτα απ’ αυτά δεν μπορεί να επιτευχθεί εάν πρόκειται να χτίσουμε τοίχους από λέξεις και αφηρημένες ιδέες γύρω μας. Τα τελευταία 500 χρόνια , έχουμε υποστεί ένα βίαιο σύστημα εκμετάλλευσης και ταπείνωσης που λίγοι στη Βόρεια Αμερική έχουν βιώσει.

    Μας αρνήθηκαν γη και ελευθερία πριν ακόμα η δική σου χώρα υπάρξει και συνακόλουθα έχουμε μια πολύ διαφορετική αντίληψη του κόσμου απ’ ότι εσύ. Υποταχθήκαμε στην αποικιοκρατία, πρώτα στους Ισπανούς, μετά από τους Γάλλους και τους Γερμανούς και τελευταία από τους Βορειοαμερικάνους. Για αιώνες οι μεξικάνοι υπήρξαν σκλάβοι και σκουπίδια και μας συμπεριφέρθηκαν ούτε καν σαν ανθρώπους, ένα γεγονός που μας πληγώνει μέχρι σήμερα και ένα γεγονός που δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεχάσουμε.

    Το παρελθόν μας μάς έκανε αυτό που είμαστε σήμερα και προσπαθώντας να σπάσουμε αυτό τον ιστορικό κύκλο εκμετάλλευσης, έχουμε εξεγερθεί πάμπολλες φορές προσπαθώντας να ξαναποκτήσουμε την ανθρωπιά μας και να βελτιώσουμε τις ζωές μας. Πρώτα πολεμήσαμε με Χουάρεζ και Χιντάλγκο εναντίον του Ισπανικού θρόνου, μετά με Ζαπάτα και Βίλα κατά του Πορφυριάτου.

    Τώρα πολεμάμε ενάντια στα διαφορετικά πρόσωπα του ίδιου κεφαλιού που επιδιώκει να μας κρατήσει σκλαβωμένους, υπάνθρωπους υπηρέτες του Κεφαλαίου. Αυτός δεν είναι ένας αγώνας που επιλέχτηκε από ένα βιβλίο ή αντιγράφηκε από μια ταινία, αλλά ένας αγώνας που όλοι κληρονομήσαμε από την στιγμή που εγεννηθήκαμε. Αυτός είναι ένας αγώνας που βρίσκεται μπροστά από τις ζωές μας, τρέχοντας ακόμα και μέσα στο αίμα μας. Είναι ένας αγώνας για τον οποίο πολλοί από τους πατεράδες και παππούδες μας πέθαναν και για τον οποίο και εμείς είμαστε πρόθυμοι να πεθάνουμε. Ένας αγώνας απαραίτητος για τους ανθρώπους μας και τη χώρα μας. Είναι προφανές από την «πατρική» γλώσσα και την αλαζονική κοντοθωριά σας πως καταλαβαίνετε πολύ λίγα από Μεξικάνικη ιστορία και μεξικάνους γενικά.

    Μπορεί να είμαστε «βαθιά ρεφορμιστές» και μπορεί να εργαζόμαστε για «τίποτε στέρεο που να μην μπορεί να παρασχεθεί και από τον καπιταλισμό», αλλά να είστε βέβαιος πως τροφή, γη, δημοκρατία, δικαιοσύνη και ειρήνη είναι εξαιρετικά πολύτιμα όταν δεν τα έχεις. Τόσο πολύτιμα που να παλεύεις γι’ αυτά με οποιοδήποτε κόστος, ακόμα και ρισκάροντας να προσβάλλεις κάποιους άνετους ανθρώπους σε κάποιο μακρινό μέρος που νομίζουν πως το σύστημα ιδεών τους είναι πιο σημαντικό από τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες. Τόσο πολύτιμα ώστε να εργαζόμαστε με όποια εργαλεία έχουμε μπροστά μας , είτε αυτό είναι διαπραγματεύσεις με το Κράτος είτε η δικτύωση μέσα στη λαϊκή κουλτούρα. Ο αγώνας μας φούντωνε πριν ακόμα η αναρχία υπάρξει καν σαν λέξη, πόσω δε σαν ιδεολογία με εφημερίδες και οπαδούς. Ο αγώνας μας είναι πιο παλιός από τον Μπακούνιν και τον Κροπότκιν.

    Παρόλο που αναρχικοί και συνδικάτα έχουν πολεμήσει θαρραλέα μαζί μας, δεν πρόκειται να μειώσουμε την ιστορία μας για να χωρέσει σε κάποια στενή ιδεολογία που εξάγεται από τις ίδιες χώρες τις οποίες πολεμήσαμε στους πολέμους για την ανεξαρτησία. Ο αγώνας στο Μεξικό, είτε ζαπατίστικος είτε όχι, είναι αποτέλεσμα των ιστοριών μας και των πολιτισμών μας και δεν μπορεί να τσαλακωθεί και χειραγωγηθεί για να χωρέσει στην φόρμουλα κάποιου άλλου, πόσο μάλλον μια φόρμουλα καθόλου ενημερωμένη για τους ανθρώπους μας, την χώρα και τις ιστορίες μας. Έχεις δίκιο. Εμείς σαν κίνημα δεν είμαστε αναρχικό. Είμαστε άνθρωποι που προσπαθούμε να κρατήσουμε τον έλεγχο της ζωής μας και να ξαναποκτήσουμε την περηφάνια που μας έκλεψαν από την στιγμή που ο Κορτέζ πήρε την εξουσία.

    Παλεύοντας γι’ αυτούς τους στόχους, πρέπει να κάνουμε ότι είναι πλέον αποτελεσματικό για μας, για όλους μας, χωρίς να υποκύψουμε στον πειρασμό να χωριστούμε σε μικρά κομμάτια που μπορούν πιο εύκολα να εξαγοραστούν απ’ αυτούς που μας κρατούν σκλαβωμένους. Μάθαμε αυτό το μάθημα από τη La Malinche, καθώς ΑΥΤΗ βοήθησε τον Κορτές να διχάσει 30 εκατομμύρια μεξικάνους σε μια εύκολα κατακτημένη ομάδα φέουδων. Μάθαμε αυτό το μάθημα από την εξουσία του Πορφυριάτο μετά την ανεξαρτησία και από την μετεπανασταστική προδοσία στις πλούσιες δυνάμεις. Βλέπουμε στενές πνευματικά ιδεολογίες, όπως ο αναρχισμός και ο κομμουνισμός σαν εργαλεία διαχωρισμού των μεξικάνων σε πιο εύκολα εκμεταλλεύσιμα τμήματα. Αντί να αντιμετωπίζουμε τους εχθρούς μας σαν ομάδες που μπορούν να στραφούν η μια ενάντια στην άλλη, προτιμούμε να εργαζόμαστε όλοι μαζί σαν μια ομάδα με κοινό στόχο. Το άρθρο σας χρησιμοποιεί την λέξη «συμβιβασμός» σαν βρισιά. Για μας είναι η κόλλα που μας κρατάει ενωμένους σε ένα κοινό αγώνα.

    Χωρίς αυτούς τους συμβιβασμούς που μας επιτρέπουν να εργαζόμαστε μαζί, δεν θα είχαμε πάει πουθενά. Μοναχικοί σκλάβοι που περιμένουν να τους εκμεταλλευτούν, όπως ήμασταν και στο παρελθόν. Δεν θα εξαγοραστούμε αυτή τη φορά. Δεν θα επιτρέψουμε στους εαυτούς μας να μας αντιμετωπίζουν σαν άτομα και να δεχτούμε χάρες από τις δυνάμεις που δρέπουν πλούτη από τις δυστυχίες μας. Και ο τρόπος που κάνουμε τα πράγματα αποδίδει. 60 εκατομμύρια άνθρωποι υπέγραψαν το αίτημα να σταματήσει ο πόλεμος στην Τσιάπας.

    Ο Ζαπατισμός ξαναζεί. Έχουμε πυρήνες σε κάθε πόλη σε κάθε πολιτεία όλης της χώρας φτιαγμένους από ανθρώπους κάθε κατηγορίας. Είμαστε οργανωμένοι. Είμαστε δυνατοί. Θα πετύχουμε στη μάχη μας απλά γιατί είμαστε πάρα πολλοί και καλά οργανωμένοι ώστε η Εξουσία να μας αγνοήσει ή να μας λειώσει.

    Αυτό που εχουμε μπορεί να μην είναι τέλειο. Μπορεί να μην είναι ιδεώδες. Αλλά αποδίδει για εμάς με ένα πολύ χειροπιαστό τρόπο. Και δεν διστάζουμε να πούμε πως αν ήσουν στη θέση μας θα έκανες τα ίδια πράγματα. Αυτό όμως που μας εξαγρίωσε στο άρθρο σου ήταν το παλιό γνωστό πρόσωπο της αποικιοκρατίας να γυαλίζει μέσα από τις καλές σου προθέσεις. Πολλοί βορειοαμερικάνοι έρχονται στο μεξικό και αρνούνται τα φαγητά και τον τρόπο ζωής μας, λέγοντας ότι δεν είναι τόσο καλά όσο αυτά που έχουν «πίσω στην πατρίδα».

    Θα ήταν δύσκολο για μας να φτιάξουμε μια πλέον ακριβή λίστα αποικιακών λέξεων και στάσεων απ’ότι αυτές που περιλαμβάνονται σε αυτή την πρόταση. «Παρέμβεις»; «Προωθεί το σχέδιο σου»; Οι μεξικάνοι έχουν αναπτύξει μια καλή κατανόηση του τι σημαίνει «παρέμβαση». Προσπαθήστε να βρείτε τις λέξεις Conquista και Villahermosa and Tejas and Maximilian σε ένα βιβλίο ιστορίας για μια μικρή ιδέα του τι καταλαβαίνουμε όταν οι Βορειοαμερικάνοι αρχίζουν να μιλούν για «παρέμβαση». Σίγουρα όμως οι αναρχικοί της Βόρειας Αμερικής ξέρουν καλύτερα από εμάς πώς να διεξάγουν ένα αγώνα στον οποίο είμαστε μπλεγμένοι 300 χρόνια πριν η χώρα τους ιδρυθεί και μπορούν επομένως ακόμα και να σκεφτούν πως θα μας χρησιμοποιήσουν σαν ένα μέσο για να «προωθήσουν το σχέδιο τους».

    Είναι ακριβώς η ίδια στάση που οι Καπιταλιστές και οι Αυτοκρατορίες έχουν χρησιμοποιήσει για να εκμεταλλευτούν και να ταπεινώσουν το Μεξικό και τον υπόλοιπο τρίτο κόσμο εδώ και 500 χρόνια. Παρά το ότι αυτό το άρθρο μιλάει πολύ για επανάσταση, οι στάσεις και ιδέες που στηρίζονται από τον συγγραφέα δεν είναι διαφορετικές από αυτές των Κόρτες, Μονρός ή όποιο άλλο ιμπεριαλιστικό γουρούνι μπορείτε να σκεφτείτε.

    Η παρέμβαση σας δεν είναι επιθυμητή ούτε είμαστε εμείς «project» για κάποιους πανέξυπνους Βορειοαμερικάνους που θέλουν να επωφεληθούν. Ο συγγραφέας μιλάει πολύ για επαναστατική αλληλεγγύη χωρίς όμως να ορίζει έστω τον όρο. Τι σημαίνει γι’ αυτό επαναστατική αλληλεγγύη; Από το ύφος του άρθρου του είναι εμφανές ότι επαναστατική αλληλεγγύη είναι πάνω κάτω γι’ αυτόν το ίδιο πράγμα που είναι τα «οριακά κέρδη» και η «ανάλυση κόστους-οφέλους» για τους βιομηχάνους ιμπεριαλιστές, τρόποι να χρησιμοποιήσουν τους άλλους για δικό τους όφελος.

    Όσο οι Βορειοαμερικάνοι αναρχικοί συντηρούν και αναπαράγουν αποικιακά συστήματα ιδεών θα βρίσκουν εσαεί τους εαυτούς τους χωρίς συμμάχους στον τρίτο κόσμο. Οι χωρικοί στη Βολιβία, και το Εκουαδόρ, άσχετα με το πόσο συμβατοί είναι με την άκαμπτη ιδεολογία σας , δεν θα εκτιμήσουν τις αλαζονικές αποικιακές στάσεις σας περισσότερο απ’ ότι οι μαχητές της ελευθερίας της Παπούα ή οποιοιδήποτε άλλοι στον κόσμο.

    Η αποικιοκρατία είναι ένας από τους πολλούς εχθρούς που πολεμάμε σε αυτό τον κόσμο και όσο οι Βορειοαμερικάνοι ενισχύουν τα αποικιακά πρότυπα σκέψης στους «επαναστατικούς» τους αγώνες, δεν θα βρίσκονται ποτέ από τη μεριά κανενός αντιαποικιακού αγώνα πουθενά.

    Εμείς στον ζαπατίστικο αγώνα δεν ζητήσαμε ποτέ από κανένα διαρκή συμπαράσταση, ή συμπαράσταση δίχως κριτική. Αυτό που ζητήσαμε από τον κόσμο είναι να σεβαστεί το δικό μας ιστορικό πλαίσιο και να σκεφτεί τις πράξεις που κάνουμε για να ξεφύγουμε από την μπότα της καταπίεσης. Ταυτόχρονα θα πρέπει να κοιτάτε τους δικούς σας αγώνες στη δική σας χώρα και να βρίσκετε τα κοινά σημεία ανάμεσα μας. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος που έχουμε για να κάνουμε μια παγκόσμια επανάσταση.

    Εν ολίγοις, είμαστε ένας στρατός ονειροπόλων, και γι’ αυτό είμαστε αόρατοι. Πως μπορούμε να μην νικήσουμε, με αυτή τη φαντασία μας να ανατρέπει τα πάντα;

    Υπαρχηγός Μάρκος

  6. «Εν ολίγοις, είμαστε ένας στρατός ονειροπόλων, και γι’ αυτό είμαστε αόρατοι. Πως μπορούμε να μην νικήσουμε, με αυτή τη φαντασία μας να ανατρέπει τα πάντα;»

    Κι όταν νικήσουν όπως εμείς το 21, εύχομαι αυτοί που τους ακολουθούν να μην αναζητήσουν έναν Βασιλέα ξενόφερτο ελέω θεού να τους κυβερνήσει όπως οι δικοί μας εδώ έπραξαν.

    • Εμείς έχουμε κάνει πολλά λάθη
      και το κυριότερο
      δεν εκτιμούμε
      δεν αξιοποιούμε
      δεν γνωρίζουμε,
      ότι πρωτογενείς θησαυρούς έχουμε
      χαμένοι διασκορπισμένοι
      εδώ και εκεί συνεχώς!

      • υπάρχει κάτι στους Μεξικάνους που γνωρίζεις και το αγνοώ που σου δίνει την αισιοδοξία ότι εκείνοι δεν κάνουν λάθη όπως εμείς οι Έλληνες;

      • Μου δίνουν την εντύπωση
        πως είναι λιγότερο εγωιστές από εμάς
        και πιο ευγνώμονες… πιο προσεχτικοί.

        Από εμάς
        τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα
        που βρήκαμε ένα έτοιμο παλάτι
        και το καταντήσαμε ένα ατέλειωτο
        πλιάτσικο
        τρισάθλιο χοιροστάσιο
        και μια παράγκα του καραγκιόζη.

        Αυτοί δεν βρήκαν τίποτα από αυτά
        … έτοιμα
        και ξέρουν να τα εκτιμούν καλύτερα!

  7. στην προμετωπίδα του οδηγητή μια στροφή του Βάρναλη….αποδειξη πως άλλα είναι τα όμορφα τα λόγια που προτάσσονται και άλλα οι πράξεις που τ ακολουθούν…δεν θα μας σώσει ανατολή για δύση…κι όμως ήταν ορθόδοξα σφιχτοδεμένοι στο άρμα της Ανατολής με επικεφαλής την Σοβιετική Ένωση…..

  8. Δεν απορίπτω αλλά και δεν αποδέχομαι τυφλά, ότι ομορφοσερβιρισμένο κυκλοφορεί ως τροφή, ακόμη κι αν είναι τα μήλα της χρυσής αξιοπρέπειας, την στιγμή που η δική μας Αθηνά αρνήθηκε να τα κρατήσει όταν της προσεφέρθηκαν και τα επέστρεψε στον κήπο των Εσπερίδων, που βρισκόταν εκεί όπου τώρα αρχίζει μια «νέα σπορά»

    • Αυτή είναι η σωστή θέση ενός πολεμιστή.
      Ούτε να απορρίπτει να μη δέχεται τίποτα τυφλά
      αλλά,
      να διακρίνει και να προχωρά
      προσέχοντας να μη καταπιεί όλο το αγκίστρι μαζί με το δόλωμα.
      Αυτό που οι ζαπατίστας έχουν καταθέσει μέχρι στιγμής δείχνει άψογο
      στις θέσεις τους και τις δράσεις τους.

      Υπάρχουν πολλών ειδών μήλα
      και κήποι και δένδρα και σπόροι
      καμένοι και… μη!

  9. Καλησπέρα σε όλη την παρέα που δεν φοβάται να ταράξει τα νερά ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ …να ωριμάζουμε επι του πρακτέου ….
    Καλησπέρα στους Πολεμιστές που εμπνέουν συναισθήματα με ένταση και πάθος φανατικών θαυμαστών και ορκισμένων εχθρών…..
    Αντιδρούμε έντονα όταν φοβόμαστε ότι ο συνομιλητής χτύπησε κέντρο είπε κάποια αλήθεια που δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ….και έχουμε να υπερασπιστούμε ένα εγώ ….
    Θαυμαστοί αυτοί που αντιδρούν ψύχραιμα και νηφάλια… πάντα …(λέω πάντα γιατί το έργο που παίχτηκε στο λιβάδι της Πεταλούδας ….το έχουμε ξαναδεί…με μας τους αυτογνωστικούς ).

    Υπάρχουν αναρχικοί στις τάξεις μας, όπως υπάρχουν και Καθολικοί, Κομμουνιστές ή οπαδοί της Σαντερία. Είμαστε Ινδιάνοι στην ύπαιθρο και εργάτες στις πόλεις. Είμαστε πολιτικοί στο γραφείο και άστεγα παιδιά στους δρόμους. Είμαστε ομοφυλόφιλοι και ετεροφυλόφιλοι, άντρες και γυναίκες, πλούσιοι και φτωχοί. Αυτό που όλοι έχουμε κοινό είναι η αγάπη για τις οικογένειες μας και τον τόπο μας. Αυτό που έχουμε όλοι κοινό είναι η επιθυμία να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα για μας και για τη χώρα μας. Τίποτα απ’ αυτά δεν μπορεί να επιτευχθεί εάν πρόκειται να χτίσουμε τοίχους από λέξεις και αφηρημένες ιδέες γύρω μας.

    Λόγια καθάρια αξιοπρεπή ανθρώπινα χωρίς τάση επιβολής εξουσίας απλά ειρηνική διεκδίκηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων …τροφή, γη, δημοκρατία, δικαιοσύνη και ειρήνη.
    Διεκδικούν και διεκδικούμε τα αυτονόητα το δικαίωμα στην ζωή και την ελευθερία
    Να χτίσουμε γέφυρες ενωτικά και όχι οχυρωμένοι με παρωπίδες πίσω από την δική μας μοναδική αλήθεια θρησκεία μονοπάτι.
    ….Η ενότητα δεν αναιρεί την εθνική ταυτότητα …..που έχουμε χάσει γι αυτό είμαστε εύκολη λεία ….γιατί να ψάξω την ηρεμία την γαλήνη την ψυχική ανάταση σε μάντρα που δεν καταλαβαίνω τι εννοούν ? πόσο μπορεί να ταυτιστεί η ζωή μου με τους Ινδούς γιόγκι ?
    Αυτά τα έψαξα τα θαύμασα αλλά συνειδητοποίησα ότι δεν ανήκω εκεί κάτι λείπει …

    Αυτό που ζητήσαμε από τον κόσμο είναι να σεβαστεί το δικό μας ιστορικό πλαίσιο και να σκεφτεί τις πράξεις που κάνουμε για να ξεφύγουμε από την μπότα της καταπίεσης…..

    Εμείς λοιπόν δεν πρέπει πρώτοι να σεβαστούμε το δικό μας ιστορικό πλαίσιο …ως Έλληνες ? Λες και δεν έχουμε την φιλοσοφία και την κουλτούρα να καλύψουμε οποιαδήποτε ανάγκη ερώτημα δίλλημα και πρέπει να το δανειστούμε …
    Αυτό που ανακάλυψα είναι ότι η αρχαία Ελληνική φιλοσοφία περιέχει όλα τα εργαλεία για να τα χρησιμοποιούμε και να κατανοήσουμε την καθημερινή μας ζωή πρακτικά …Η φιλοσοφία ήταν αρχικά τρόπος ζωής όχι ακαδημαϊκό αντικείμενο ,ένα αντικείμενο όχι μόνο προς μελέτη αλλά προς εφαρμογή …
    Φιλιά ….με ένταση και πάθος…
    Άρτεμις

  10. Καλησπέρα σαμπκομμαντάντε Αρτεμις!

    Ξεσηκώνεις τις καρδιές και τα πλήθη
    με το σχόλιο σου αυτό!

    Είμαστε άνθρωποι του πάθους και των εντόνων καταστάσεων και
    …ποτέ δεν το κρύψαμε αυτό;)

    Ξεκουραζόμαστε στην νηφαλιότητα και
    κινούμαστε με την φλόγα του πάθους
    την άσβεστη
    για ένα σκοπό και ένα όνειρο τρελλό.

    Το πρόβλημα με εσάς τους αυτογνωστικούς
    αν μας επιτρέπεις,
    μια κριτική εκ των υστέρων
    μας φάνηκε σαν να ήταν
    μια ανομοιομορφία πολύ κουραστική,
    χωρίς συνοχή και κάπου να οδηγεί
    σκόρπιες θέσεις εδώ και εκεί
    και πολύ μακριά ο ένας από τον άλλον
    χωρίς καμία σύνδεση και επαφή.
    Δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι μια ομάδα αυτογνωστική.

    Συνεχίζουμε με τα φλογερά βέλη σου
    επί του θέματος των μήλων!

    Εμείς λοιπόν δεν πρέπει πρώτοι να σεβαστούμε το δικό μας ιστορικό πλαίσιο …ως Έλληνες ? Λες και δεν έχουμε την φιλοσοφία και την κουλτούρα να καλύψουμε οποιαδήποτε ανάγκη ερώτημα δίλημμα και πρέπει να το δανειστούμε …

    Γιατί δεν το σεβόμαστε;
    και αφού κάνουμε εισαγωγή
    γιατί δεν το συνδέουμε με την Ελληνική πηγή;
    Δεν καταστρέφουμε έτσι το νησί;
    Πόσοι αιώνες πρέπει να περάσουν ακόμη για να γυρίζουμε θαλασσοδαρμένοι εδώ και εκεί;

    ‘Τίποτα απ’ αυτά δεν μπορεί να επιτευχθεί εάν πρόκειται να χτίσουμε τοίχους από λέξεις και αφηρημένες ιδέες γύρω μας.

    Αυτό που ζητήσαμε από τον κόσμο είναι να σεβαστεί το δικό μας ιστορικό πλαίσιο και να σκεφτεί τις πράξεις που κάνουμε για να ξεφύγουμε από την μπότα της καταπίεσης…..»

    Λόγια από ανθρώπους πολεμιστές
    που στηρίζονται στο δικό τους ιστορικό πλαίσιο
    χωρίς να υποτιμούν τους άλλους λαούς.

    Ανταποδίδουμε τα φιλιά τα καυτά!

  11. Και ένα τραγουδάκι
    να ξεκαθαρίσουμε τον νου!

    Ποτέ να μη περπατάμε χωρίς φάρο
    και μίτο και οδηγό!
    Κατανόηση αλλά… όχι άλλη ανοχή!
    Μας έχει κοστίσει ακριβά αυτή η τακτική
    να μπαίνουν σε ένα παλάτι
    οι σκύλοι και να αλέθουν εδώ και εκεί.

    Ποτέ

    Ποτέ τόσες νύχτες για σένα
    Ποτέ τόσο εσύ πουθενά
    Κι εκεί που σε παίρνω για ψέμα
    Στο αίμα μου μπαίνεις ξανά
    Κι εγώ που χρόνια ζω για σένα…

    Ποτέ δε θα μπω σ’ άλλο σώμα
    Ποτέ κι ας γυρνώ σαν σκιά
    Ποτέ κι ας μοιράζομαι ακόμα
    στο Πριν, στο Ποτέ στο Μετά…
    Ποτέ…

    Ποτέ τόσες νύχτες για νύχτες
    Ποτέ τέτοιο τέλος φωτιά
    Κι εκεί που κοιμόσουν και μ’ είχες
    Καπνός από στάχτη παλιά
    Κι εγώ που χρόνια ζω λες κι ήρθες…

    Ποτέ δε θα μπω σ’ άλλο σώμα
    Ποτέ κι ας γυρνώ σαν σκιά
    Ποτέ κι ας μοιράζομαι ακόμα
    Στο Πριν, στο Ποτέ, στο Μετά…

    Ποτέ…

  12. Ποιός είναι ο υποδιοικητής Μάρκος;
    Ραφαέλ Σεμπαστιάν Γκιγιέν Βισέντε. Γεννήθηκε το 1957 στο Ταμπίκο, σπούδασε φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο UNAM και δούλεψε σαν πανεπιστημιακός. Το διδακτορικό του αφορούσε τα σχολικά βιβλία ως ιδεολογικό μηχανισμό. Αυτός, λένε πως είναι, ο υποδιοικητής Μάρκος. Ο ίδιος απαντά:

    «Άκουσα ότι ανακάλυψαν κι άλλον Μάρκος κι ότι είναι από το Ταμπίκο. Δεν ακούγεται και άσχημο, το λιμάνι είναι όμορφο… Τουλάχιστον αυτός ο καινούργιος υποδιοικητής Μάρκος είναι όμορφος; Γιατί τελευταία, όλο κάτι κακάσχημους μου βάζουν και μου καταστρέφουν όλη τη γυναικεία αλληλογραφία».

    Ο ίδιος υποστηρίζει πως «ονομάζεται Μάρκος Μόντες ντε λα Σέλβα, γιος του γερο-Αντόνιο και της δόνια Χουανίτα, αδερφός του γιου Αντόνιο, της Ραμόνα και της Σουζάνα, θείος της Τονίτα, του Μπέτο, της Έβα και του Εριμπέρτο», ότι «γεννήθηκε σε ένα αντάρτικο στρατόπεδο που λεγόταν ‘Κρύα Νερά’, στη ζούγκλα της Λακαντόνα, στην Τσιάπας, τον Αύγουστο του 1984…» ότι «από τότε που γεννήθηκε έχει συνωμοτήσει ενάντια στις σκιές που σκεπάζουν τον ουρανό των Μεξικανών…» και ότι «… πριν γεννηθεί, κι ενώ μπορούσε να τα έχει όλα για να μην έχει τίποτα, αποφάσισε να μην έχει τίποτα για να τα έχει όλα…».

    Κατά καιρούς, τον έχουν κατηγορήσει για διάφορα πράγματα. Ο ίδιος, απαντά:

    «Οι λευκοί τον κατηγορούν ότι είναι μαύρος. Ένοχος.

    Οι μαύροι τον κατηγορούν ότι είναι λευκός. Ένοχος.

    Οι απευθείας απόγονοι των Ισπανών τον κατηγορούν ότι είναι ιθαγενής. Ένοχος.

    Οι ιθαγενείς προδότες τον κατηγορούν ότι είναι μιγάς. Ένοχος.

    Οι φαλλοκράτες τον κατηγορούν ότι είναι φεμινιστής. Ένοχος.

    Οι φεμινιστές τον κατηγορούν ότι είναι φαλλοκράτης. Ένοχος.

    Οι κομμουνιστές τον κατηγορούν ότι είναι αναρχικός. Ένοχος.

    Οι αναρχικοί τον κατηγορούν ότι είναι ορθόδοξος κομμουνιστής. Ένοχος.

    Οι αγγλόφωνοι τον κατηγορούν ότι είναι ισπανόφωνος. Ένοχος.

    Οι αντισημίτες τον κατηγορούν ότι είναι υπέρ των Εβραίων. Ένοχος.

    Οι Εβραίοι τον κατηγορούν ότι είναι υπέρ των Αράβων. Ένοχος.

    Οι Ευρωπαίοι τον κατηγορούν ότι είναι Ασιάτης. Ένοχος.

    Αυτοί που θέλουν να γίνουν κυβέρνηση τον κατηγορούν ότι θέλει να κάνει πάντα αντιπολίτευση. Ένοχος.

    Οι ρεφορμιστές τον κατηγορούν ότι είναι ακραίος. Ένοχος.

    Οι ακραίοι τον κατηγορούν ότι είναι ρεφορμιστής. Ένοχος.

    Η ‘ιστορική πρωτοπορία’ τον κατηγορεί ότι απευθύνεται στην κοινωνία των πολιτών και όχι στο προλεταριάτο. Ένοχος.

    Η κοινωνία των πολιτών τον κατηγορεί ότι ενοχλεί την ησυχία της. Ένοχος.

    Το Χρηματιστήριο τον κατηγορεί ότι του χαλάει το μεσημεριανό. Ένοχος.

    Η κυβέρνηση τον κατηγορεί ότι προκαλεί αύξηση στην κατανάλωση των φαρμάκων για το έλκος στα υπουργεία. Ένοχος.

    Οι σοβαροί τον κατηγορούν ότι κάνει πλάκα. Ένοχος.

    Οι πλακατζήδες τον κατηγορούν ότι είναι σοβαρός. Ένοχος.

    Οι μεγάλοι τον κατηγορούν ότι είναι παιδί. Ένοχος.

    Τα παιδιά τον κατηγορούν ότι είναι μεγάλος. Ένοχος.

    Οι ορθόδοξοι αριστεροί τον κατηγορούν ότι δεν καταδικάζει τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες. Ένοχος.

    Οι θεωρητικοί τον κατηγορούν ότι είναι πρακτικός. Ένοχος.

    Οι πρακτικοί τον κατηγορούν ότι είναι θεωρητικός. Ένοχος.

    Όλοι τον κατηγορούν για ότι τους έρθει στο κεφάλι. Ένοχος.»

    Κάποιοι προσπάθησαν να τον μειώσουν, χαρακτηρίζοντάς τον ομοφυλόφιλο. Απαντά:

    «Σχετικά με όσα ακούγονται για το αν ο Μάρκος είναι ομοφυλόφιλος: Ο Μάρκος είναι γκέι στο Σαν Φρανσίσκο, μαύρος στη Νότια Αμερική, ασιάτης στην Ευρώπη, μεξικανός των ΗΠΑ στο Σαν Ισίδρο, αναρχικός στην Ισπανία, Παλαιστίνιος στο Ισραήλ, ιθαγενής στους δρόμους του Σαν Κριστομπάλ, αλητοπαρέα στη Νέζα, ροκάς στην πανεπιστημιούπολη, εβραίος στη Γερμανία, συνήγορος του πολίτη στο Υπουργείο Άμυνας, φεμινιστής σε πολιτικά κόμματα, κομμουνιστής στη μεταψυχροπολεμική εποχή, κρατούμενος στη Σινταλάπα, ειρηνιστής στη Βοσνία, ιθαγενής Μαπούτσε στις Άνδεις, δάσκαλος του συνδικάτου CNTE, καλλιτέχνης χωρίς γκαλερί ούτε πορτοφόλι, νοικοκυρά ένα Σάββατο βράδυ σε οποιαδήποτε γειτονιά οποιασδήποτε πόλης οποιουδήποτε Μεξικού, αντάρτης στο Μεξικό του τέλους του 20ου αιώνα, απεργός στη Συνομοσπονδία Εργατών Μεξικού, ρεπόρτερ που κλείνει ‘τρύπες’ στις μεσαίες σελίδες, φαλλοκράτης στο φεμινιστικό κίνημα, γυναίκα μόνη στο μετρό μετά τις 10 το βράδυ, συνταξιούχος που διαμαρτύρεται στην κεντρική πλατεία, αγρότης χωρίς γη, περιθωριακός εκδότης, φοιτητής, διαφωνών με το νεοφιλελευθερισμό, συγγραφέας χωρίς βιβλία ούτε αναγνώστες, και βέβαια Ζαπατίστα του Νοτιοανατολικού Μεξικού.

    Τελικά ο Μάρκος είναι ένα οποιοδήποτε ανθρώπινο ον, σε αυτό τον κόσμο. Ο Μάρκος είναι όλες οι καταπιεσμένες μειονότητες που αντιστέκονται, εκρήγνυνται και λένε ‘Φτάνει πιά!’. Όλες οι μειονότητες την ώρα που πρέπει να μιλήσουν, και όλες οι πλειονότητες την ώρα που πρέπει να σωπάσουν και να υπομείνουν. Όλοι οι αποκλεισμένοι που αναζητούν ένα λόγο, το λόγο τους, αυτό που ξαναδίνει την πλειοψηφία στους αιώνια διασπασμένους –εμάς. Ότι ενοχλεί την εξουσία και τις καθησυχασμένες συνειδήσεις –αυτό είναι ο Μάρκος».

  13. Αυτά για τον Μάρκος τον φλογερό ζαπατίστα!

    Και ένα τραγουδάκι για μας!

    Να μη αρνούμαστε
    να μη προδίδουμε τον εαυτόν μας
    και αυτήν την έρημη χώρα μας
    θελημένα ή αθέλητα
    …από άγνοια, έλλειψη διάκρισης και απερισκεψία συνεχώς.

    Είναι κρίμα!

    Αν βουληθώ, αν βουληθώ
    να σ’ αρνηθώ
    να σ’ απολησμονήσω
    να μην εβρώ νερό να πιω
    μη ρούχο να φορήσω

    Αν βουληθώ, αν βουληθώ
    να σ’ αρνηθώ
    να σ’ απολησμονήσω
    να μην εβρώ φιλί να πιω
    μη δάκρυ να δακρύσω!

  14. Μια επαναστατική καλησπέρα στους συμμαχητές αγαπημένους Τολτέκους!
    Που τους αφιερώνω την Τηλλυρκιώτισσα στο ίδιο μήκος κύματος.
    Εμείς το …χαβά μας πάντα!
    Μονάχα στο «Διοικητή» μας δίνουμε λογαριασμό και η δική του κρίση(καλή ή κακή) μας καίει!
    Άλλη καμμιά!
    Τη φιλία μου

  15. Καλησπέρα αγαπημένε μας
    δυνατέ ευαίσθητε
    ανθρωπιστή μαχητή
    με τον ξάστερο νου
    και την τόσο… μα τόσο καθαρή σου καρδιά
    που μας συγκινεί βαθιά.
    Έχεις την αγάπη μας με ένα τραγούδι για σένα
    αφιερωμένο εξαιρετικά!

    Θάλασσες,
    θάλασσες προβλήματα μας λιώνουν,θάλασσες
    θάλασσες τα βρώμικα του κόσμου,θάλασσες.

    Θάλασσες,
    θάλασσες τα ατέλειωτα μας λάθη,θάλασσες
    θάλασσες τα μικρά μας πάθη,θάλασσες
    θάλασσες κι οι πίκρες που μου ‘δωσαν οι φίλοι μου.

    Θάλασσες
    μας χτυπούν και είμαστε μονάχοι
    κρίνουμε των αλλονών τα λάθη.
    Μείνανε στη μέση τα όνειρα μας
    μια στιγμή κρατάει η χαρά μας.

    Θάλασσες,
    ψέματα πουλάνε όπως κι όπως
    βρίζουμε,μας βρίζουν κι αντιστρόφως
    μείνανε στη μέση τα όνειρα μας
    σκάλωσε η ζωή στη πονηριά μας.
    Θάλασσες.

    Θάλασσες οι μέρες που ‘χω χάσει,θάλασσες,
    θάλασσες οι νύχτες που ‘χω κλάψει,θάλασσες
    θάλασσες τα παράπονα που έχω από σένανε.
    …μισα

  16. Καλημέρα elzin!
    Ο αποκαλυπτής της Αλήθειας στέκεται στο πλευρό σου κι η ανακεφαλαίωση αυξάνει το ενεργειακό πεδίο, χειρουργικό νυστέρι, στο χέρι του κένταυρου Χείρωνα!
    Αν οι ζαπατίστα σου μοιάζουν elzin τότε είμαι βέβαιη ότι η καλή αρχή θα έχει κι ένα αίσιο τέλος και γλυκείς καρπούς θα δώσει η συγκομιδή της σποράς….
    κι ένα κοάν
    εκεί που η ταραχή δεν φτάνει
    που η γαλήνη μόνο βασιλεύει
    εκεί είναι ο κατάλληλος τόπος
    για να βρυχώνται τα λιοντάρια
    όλα τα άλλα ζώα κρατιώνται μακρυά
    και τα πουλιά δεν πλησιάζουν

    • Η απλή λογική θα υποστήριζε
      μαζί με μια απλούστατη φιλοσοφία
      μέσα από τις σκαλωσιές των οικοδομών της ζωής,
      ότι οι άνθρωποι αν πιεστούν ελαφρά και τους πατήσει κανείς λίγο τον κάλο,
      ξεβράζουν τον εαυτό τους,
      υπερασπίζοντας ένα πληγωμένο εγώ,
      και φτύνουν όλο το δηλητήριο που κρύβουν μέσα τους,
      μαζί με τις κρυφές τους σκέψεις, τα απωθημένα συναισθήματα και τις επιδιώξεις τους και ξεχνούν τα πάντα
      στο βωμό ενός μικρονοϊκού εγωισμού.

      Η χάρτινη μάσκα- περσόνα μιας επίπλαστης κοινωνικής διαμόρφωσης καταρρέει
      και μαθαίνεις τι θα είχες να περιμένεις σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες
      … αν τυχόν βρεθείς
      και πόσο λόγια ψεύτικα είναι αυτά
      που σου έχουν πει.
      Ποιοι θα είναι κοντά σου και πως θα σταθούν.
      Τα λιοντάρια πρέπει να κρατούν την λεοντή,
      την ζωτική τους δύναμη,
      αλλά το ζώο σε μια σπηλιά
      να το πνίγουν με χέρια δυνατά.

      • ακριβώς αυτό, ήθελα να σου μεταφέρω! Η μόνη απόδειξη κοινού στόχου και σκοπού είναι η κοινή καταγραφή, γι αυτό το κοάν, έχω δεχτεί τόσες ερμηνείες διαφορετικές, όσες και οι ερμηνευτές του!

      • Δες και αυτή την ερμηνεία για την λεοντή
        και ένα τραγουδάκι που ακολουθεί.

        Η κοινή καταγραφή μόνο μεταξύ Λεόντων
        μπορεί να γενεί
        στον ίδιο χρωματικό δονητικό κραδασμό.
        Να ξαναβρούμε την χαμένη μας αυτοπεποίθεση και σιγουριά!

        Οι Έλληνες είναι Λέοντες ανήκουν στην δόνηση αυτή!
        Γιατί είναι εκ του Ηλιου προερχόμενοι.
        Είναι Η Ελλάς!
        Η χώρα του Ήλιου και του Φωτός!
        Εδώ γεννήθηκε ο Απόλλων!
        Όταν παράτησαν την λεοντή τους και κάποιοι τους έπεισαν ότι δεν χρειάζεται αρκεί η αγάπη που τους έταξαν
        τους έκαναν πρόβατα και τους έσφαζαν σιγά σιγά και μεθοδευμένα.
        Αυτή είναι η αλήθεια η ιστορική!

        Η λεοντή ποτέ δεν πρέπει να αφαιρείται από τον άνθρωπο και να στέλνεται σαν αμνός στο κοπάδι για σφαγή.
        Είναι μέρος της ασπίδας του και της ζωτικής του δύναμης, το ζώο,
        αλλά δεν πρέπει να το κρατήσει όλο
        …. μόνο το δέρμα του.
        Ο Οιδίπους που το σκότωσε και δεν το κράτησε ρωτώντας να μάθει για τον εαυτό του
        έχασε την προστασία της ασπίδας του
        και εισήλθε ανυπεράσπιστος στην μοίρα του την τυφλή.
        Ο Ηρακλής όμως την φορά πάντα.

        Η λεοντή δεν είναι εγωισμός παρ όλο που μπορεί να μπερδεύεται με αυτόν και πολλούς να ενοχλεί.
        Η λεοντή είναι αυτοπεποίθεση, εμπιστοσύνη στον εαυτό, ζωτική δύναμη , καλή φυσική κατάσταση, ευεξία, θάρρος φαντασία, διάκριση, χιούμορ αυτοειρωνία, πρωτοβουλία , επίθεση καλή και άριστη άμυνα,
        Ο άνθρωπος που γνωρίζει τι γνωρίζει και τι δεν γνωρίζει και τι θέλει να μάθει.
        Είναι ένα εγώ που έχει αυτο επιβεβαιωθεί για αυτό δεν είναι πεινασμένο, δεν ζητάει ψίχουλα αγάπης παρηγοριές και δεν έχει ψεύτικες μετριοφροσύνες αλλά κατανοεί πολλά σε μια διαδρομή.
        Αγαπά την ζωή και όλες τις εκφάνσεις της και τις πλευρές της και θέλει να φύγει από αυτή όταν χορέψει τον τελευταίο χορό χορτάτος απ όλα,
        να έχει χορτάσει τον κόσμο στο ταξίδι του αυτό
        και ότι του έχει προσφέρει το δώρο της.

        Σε όλη μας την ζωή μια δεύτερη αμίλητη μας ακολουθεί!
        Εφ άπαξ… δια παντός!

        Όλη μου τη ζωή, κρυβόμουνα γιατί
        το ‘θελα μα φοβόμουνα να φύγω.
        Κάποτε αγάπη έλεγα αυτή την ενοχή
        μα τώρα μ’ εκδικείται λίγο-λίγο.

        Όλη μου τη ζωή μού ‘βγαινε η ψυχή
        κάτι να θυμηθώ, κάτι ν’ αρχίσω.
        Να ‘ναι καλοί οι φίλοι κι οι λογαριασμοί
        και να μη χρειαστεί να τα σκαλίσω,
        κάτι να θυμηθώ κάτι ν’ αρχίσω.

        Μου ‘μάθαν να μισώ, ν’ αρκούμαι στο μισό
        να χάνω, να κερδίζω, να ποντάρω.
        Να παίρνω διαταγές, να σπάω επιταγές,
        σε κάθε ευκαιρία να κορνάρω.

        Να σφίγγω τα λουριά, με τόση μαστοριά,
        να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι,
        να κλείνω τα παντζούρια και μόνη συντροφιά,
        να σφίγγω πιο πολύ το μαξιλάρι,
        να βρίσκω μία λύση στο ποδάρι.

        Όλη μου τη ζωή, μια δεύτερη κρυφή,
        αγέννητη η ζωή μ’ ακολουθούσε.
        Δεν κοίταζε στα μάτια, δεν ήταν φορτική,
        δε μίλαγε μα όλα τα ζητούσε,
        μια θάλασσα μικρή μ’ ακολουθούσε.

    • ….συνέχεια της ερμηνείας του κοάν!

      Εμείς οι Έλληνες, τα παιδιά του ΄Ηλιου
      χρειάζεται να ξαναδούμε όλη την ιστορία από την αρχή.
      Με διάθεση αυτοκριτική και ξεκαθαριστική,
      ενεργοποιώντας τα αρχέτυπα μας,
      ανανεώνοντας τα με σύγχρονο τρόπο
      και τοποθετώντας τα στο κέντρο
      να λειτουργήσουν
      σαν πηγή δύναμης και ενέργειας
      για να μπορέσουμε να επανακάμψουμε
      και να μη σερνόμαστε δορυφόροι και ουραγοί
      αποδεκατισμένοι
      από την ενεργειακή αφαίμαξη των μαύρων τρυπών
      στο σώμα μας.

      Η τακτοποίηση αυτή μπορεί να γίνει
      με την μέθοδο
      την Αριστοτελική και με ξεκάθαρη λογική ενδελεχή
      καθώς επίσης και με την ακριβή χειρουργική επέμβαση
      του Χείρωνα θεραπευτή
      προς αφαίρεση καρκινωμάτων παρασίτων
      και άλλων ιών που καιρό που απομυζούν το σώμα της Ελλάδος
      και τρέφονται εις βάρος του από αυτό.

      Να μη παρατήσουμε την Λεοντή
      ούτε να αφήσουμε το ζώο να ρημάζει την περιουσία την κληρονομιά και την νομή.

      Να σκεφτούμε με καινούργιο τρόπο ασυνήθιστο
      ανορθόδοξο,
      σαν ασυνήθιστοι Έλληνες, οικουμενιστές
      ανθρωπιστές, με πατρίδα αξιοπρέπεια και τιμή
      χωρίς αυτό να μας κάνει εθνικά υπερόπτες
      και κατακτητές,
      αλλά δεν μπορούμε να φορέσουμε όλοι το ίδιο κουστούμι
      που θέλει να επιβάλει η παγκοσμιοποίηση ξεριζώνοντας τις ρίζες κάθε λαού
      όλοι ομογενοποιημένοι σε ένα πολτό.
      Όλα τα αυγά σε ένα καλάθι ομελέτα παρανοική.

      Το καφενείο… Η Ελλάς!

      Στο καφενείον «Η ΕΛΛΑΣ» ο σαλτιπάγκος
      πουλά τα νούμερα φτηνά
      δραχμή τα ακροβατικά
      οι αλυσίδες δωρεάν
      το πήδημα θανάτου δυο δραχμές
      χωρίς σκοινιά, περάστε κόσμε.

      Ασώματος η κεφαλή περάστε κόσμε
      τη βρήκανε στην Αφρική
      καπνίζει, πίνει και πονά
      τρελαίνεται για μουσική
      χορεύει με τα μάτια δυο δραχμές
      ποιος θα τη δει; Περάστε κόσμε.

      Στο καφενείον «Η ΕΛΛΑΣ» οι θεατρίνοι
      μ’ ασετυλίνη και κεριά
      την Γκόλφω παίζουν στα παιδιά
      με φουστανέλες δανεικές
      και δάκρυ πληρωμένο δυο αυγά
      και τρεις δραχμές, περάστε κόσμε.

  17. Καλημέρα οραματική αναλύτρια!
    Συμπαθούμε τους ζαπατίστα, τους εκτιμούμε αφάνταστα, για τον εμπνευσμένο λόγο τους για την περηφάνια τους για την αξιοπρέπεια τους, για την στρατηγική τους, για το χιούμορ τους, τον αυτοσαρασκασμό τους,
    την φαντασία τους
    και για ένα ακόμη κύριο λόγο!

    Ότι στηρίχθηκαν στο δικό τους ιστορικό πλαίσιο και στις δυνάμεις τους συνεργαζόμενοι
    αλλά όχι κατευθυνόμενοι.
    Μεγάλο μάθημα!
    Πράγμα που εμείς οι Έλληνες σπάνια έχουμε κάνει.
    Αγόμαστε και φερόμαστε από εδώ και από εκεί.
    Και μετά… τι έχουν τα έρμα και ψοφούν.
    Μπάτε σκύλοι και αλέστε και αλεστικό μη δίνετε Δεν προστατεύουμε σύνορα μας.
    Τα σύνορα δεν παραβιάζονται μόνο με τα όπλα και ταγκς αλλά με την πολιτιστική διάβρωση που προηγείται.
    Για να λύσεις ένα πρόβλημα σε προσωπικό
    αλλά και συλλογικό επίπεδο υποστηρίζει η φυσική και τα μαθηματικά χρειάζεται
    πάντα να ορίζεις ένα σύστημα αναφοράς.
    Και ένα σημείο σύγκρισης και μέτρησης.
    .. λέει η μεταφυσική.
    Διαφορετικά δεν υπάρχει λύση και για κάθε σύστημα μπορεί να είναι διαφορετική.
    Χάνεσαι και πνίγεσαι σε βαθιά και ρηχά νερά.

    Εμείς δεν στηριχθούμε στις ιστορίες του γέρο Αντώνιο των ζαπατίστας για να προχωρήσουμε
    Ούτε μπορούμεκαι δεν πρέπει να τις τοποθετήσουμε κεντρικά σε ένα Ελληνικό νησί.

    Έχουν την σημασία τους παραπλεύρως μόνο
    και έχουμε δικές μας ιστορίας σαν σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης.
    Αυτό δείχνει μια ξεκάθαρη λογική.
    Η ανασκόπηση του παρελθόντος αποδεικνύει περίτρανα το λάθος αυτό.
    Αν οι Έλληνες,
    όταν άρχισε να διεισδύει και να αλώνει ο χριστιανισμός κατευθυνόμενος από τον αρχικό εγκέφαλο τον Ιουδαϊσμό
    τα εδάφη τα Ελληνικά
    σκεφτόταν με αυτό τον τρόπο δεν θα είχαμε αυτά τα αποτελέσματα τα τραγικά.
    Να λατρεύουμε και να προσκυνούμε ένα Εβραίο θεό σαν…. τον μόνο αληθινό.

    Το ίδιο έγινε και με τον κομουνισμό και βρεθήκαμε στο έλεος της μαρξιστικής ιδεολογίας γνωρίζοντας ένα εμφύλιο τραγικό.
    Μπορούσαμε να κρατήσουμε από τον Μαρξ τα ενδιαφέροντα στοιχεία του
    από το να τον κάνουμε σημαία και αλάνθαστο οδηγό.
    Δεν χρειάζεται να παίρνει κανείς
    όλο το ξένο πακέτο χωρίς διάκριση
    περίσκεψη και έλεγχο εξονυχιστικό.
    Και ποτέ να χάνει την αυτονομία του προσωπική και της πατρίδας του
    που υπηρετεί.

  18. Και ένα τραγουδάκι
    για ένα ήλιο
    …. που ακολουθεί!

    Έλα ήλιε μου!
    Έλα!
    Φρέσκο το χώμα
    βροχή έχει πέσει
    τα φύλλα ξερά,
    υγρά τα μάτια μου είναι
    νομίζω πως θέλω να κλάψω

    Με λίγες νότες
    τραγούδι έχω γράψει
    να σου τραγουδώ,
    όταν θα βλέπεις πουλιά
    μακριά σου να φεύγουν στον ήλιο,
    κοροϊδεύουν τα κλουβιά

    Είναι καιρός που φέρνει
    τον έναν στον άλλον κοντά,
    είναι καιρός που χωρίζουν οι σκέψεις
    και μένουμε μόνοι

    Πόσο ανάγκη έχω τώρα
    από ένα δικό σου φιλί,
    πόσο μου λείπει η ζεστή σου
    ανάσα που χείλη θεριεύει
    ζωντανεύει την καρδιά

    Ήλιε μου, ήλιε μου,
    έλα ήλιε μου (Χ7)

Σχολιάστε