2. Το Άπειρο των Ομηρικών Επών


Άπειρο  Οδυσσέας2014

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΝΗΩΝ

ΟΜΗΡΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ, από το 2008

ΟΜΗΡΙΚΑ  ΕΠΗ

ΟΜΗΡΙΚΉ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

ΣΚΟΠΟΣ:

Η Διάδοση των Ομηρικών Επών σε ιστορική καταγραφή φιλοσοφία  ερμηνεία επιστήμη πολιτική με πρότυπο καινοτόμο τρόπο.

Η Επιστροφή της ΩΡΑΙΑΣ ΕΛΕΝΗΣ  της γνώσης της αξιοπρέπειας της ομορφιάς και της τιμής στην Ελλάδα

Η Δημιουργία της Ομηρικής Πολιτείας σε Πολυδιάστατο Χώρο σε όλο τον κόσμο.

Παίρνουν μέρος τα κάτωθι   ιστολόγια  ΝΗΕΣ:

2. Τα Αστέρια της Λάϊον

Το ιστολόγιο του ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ στη σύγχρονη μορφή του λόγου και της τηλεμαχίας.

Επιλεγμένα άρθρα σκέψεις σχολιασμοί στο διαδίκτυο   και οι 12 ΜΑΧΕΣ ΤΩΝ ΝΗΩΝ

Επικοινωνήστε μαζί μας για την οργάνωση μιας ΤΗΛΕΔΙΑΣΚΕΨΗΣ

σε κοινό γεωμετρικό  τόπο συνάντησης με  θέμα :

Η Διαχρονικότητα των Ομηρικών Ραψωδιών και τα Μηνύματα του Λόγου  των Επών

Ομηρική Πολιτεία

Τα Φτερά της Ελευθερίας


https://i0.wp.com/img.youtube.com/vi/BBf-pU7znfo/0.jpg

Ο Πεταλούδας
και η …μεταμόρφωση της κάμπιας σε πεταλούδα!
Ελευθερία ή… κάμπια;

Είναι ο Πεταλούδας που κάθεται ξάγρυπνος τα βράδια στην φυλακή

και ονειρεύεται την απόδραση του χωρίς να παραιτείται ποτέ από την ιδέα.
Είναι ο Πεταλούδας που σχεδόν κάθε βράδυ βλέπει το ίδιο όνειρο
και ακούει τα ίδια λόγια.
Είναι ο Πεταλούδας που μπαίνει σε μια μεγάλη αίθουσα δικαστηρίου
και ακούει κάποιους υψηλά ιστάμενους ανθρώπους να του απευθύνουν
την ετυμηγορία του Ενόχου και αναρωτιέται το… γιατί.
.
Είσαι ένοχος κ. Πεταλούδα, γιατί χαράμισες την ζωή σου:
1. Κυνηγώντας χίμαιρες.
Ακολουθώντας λάθος ανθρώπους.
Αναζητώντας εύκολες λύσεις που βολεύτηκες, αλλά,
και που άφησες τον εαυτό σου στην εξαθλίωση δουλείας.
Που είσαι σκληρός και μάγκας και τυραννικός με τους πιο αδύναμους
και δούλος, ζητιάνος και γλείφτης με τους καρεκλοθεσίτες.
2. Είσαι ένοχος, γιατί δεν φρόντισες να μορφωθείς, να αυτοκαλλιεργηθείς ,
να ανυψώσεις τον εαυτό σου, να ψάξεις να ερευνήσεις.
Που παλεύεις έξω από τα τείχη της Τροίας ένα κομμάτι ψωμί
και δεν σκέφτεσαι την ‘λύση ‘να το κερδίσεις,
μαζί και την αξιοπρέπεια σου
και να μπορέσεις να ξεκινήσεις το ταξίδι της επιστροφής.
Που έχεις κλειστεί μέσα από τα τείχη, στην ασφάλεια των υλικών αγαθών,
των γνώσεων, της δύναμης και πιστεύεις ότι θα διαρκέσει για πάντα
και ότι τα τείχη είναι γερά για να σε προστατεύσουν
μαζί με τους σωματοφύλακες και τις κάμερες ασφαλείας.
Που ξεκίνησες… και έχεις απομείνει αποχαυνωμένος σε κάποιο σημείο της διαδρομής,
τρώγοντας τους υπέροχους λωτούς και σφάζοντας τα Βόδια του Ήλιου,
ξεχνώντας τον στόχο, τον προορισμό και χρέος σου.
Που κάθεσαι σε ένα καναπέ και παρακολουθείς ειδήσεις απαθής
και γελάς με αξιολύπητους ανθρώπους και βλέπεις σειρές που μιλούν για έρωτες συναισθήματα, που είσαι ανίκανος πια να νιώσεις.
Που ο αισθησιασμός σου εκτονώνεται στην ηδονοβλεψία
και μόνο μιλώντας για αυτή με υπονοούμενα.
3. Που παντρεύεσαι από συμφέρον και επένδυση και ,
μετά περιμένεις να κάνεις ένα ‘σωστό’ γάμο
και ονειρεύεσαι τον μεγάλο έρωτα τα βράδια ή ζητάς την αυτοεπιβεβαίωση σου
σε πολλαπλές παράλληλες και επιφανειακές σχέσεις.
Που κάνεις όλα τα χατίρια στα παιδία σου για να εξαγοράσεις τις ενοχές σου,
για τον κόσμο που τους παραδίνεις και που εκτονώνεις τα νεύρα
και την κακή σου διάθεση σε αυτά, μη τηρώντας ποτέ το μέτρο.
Που δεν έχεις να πεις ποτέ τίποτα, στα παιδιά σου, γιατί δεν ξέρεις και τίποτα,
πέρα απο τα τετριμένα που έχεις μάθει και τα επαναλαμβάνεις συνέχεια.
Που κάνεις παιδιά και παίρνεις ζωάκια για εξορκίσεις το κενό της ζωή σου
και μετά τα επιδεικνύεις… ή τα παρατάς.
4. Που σκοτώνεις τον χρόνο σου εδώ και εκεί, σε ανούσιες συζητήσεις ,
σε δήθεν ενδιαφέροντα και άλλες ορνιθοασχολίες και μιλάς με τις ώρες για συνταγές φαγητών, ενώ έχεις αφήσει τον εαυτό σου
να γίνει 100 κιλά παραπάνω από το κανονικό.
Που εξακολουθείς να καπνίζεις βλακωδώς αυτοκαταστρεφόμενος
και συμβουλεύεις τα παιδιά σου να μη τον κάνουν.
Που δεν γυμνάζεσαι ποτέ ή αν το κάνεις είναι μέχρι να βρεις ένα…. μπιμπ
…και μετά το ξεχνάς δια παντός.
5. Που αγοράζεις ότι σου προτείνουν, που φοράς τα πανάκριβα ρούχα
που σε γελοιοποιούν από ‘ιν’ σχεδιαστές,
που συχνάζεις σε ‘ιν’ χαζοχαρούμενα στέκια.
Που αλλάζεις τους καναπέδες για έχεις ντιζάιν καινούργιο,
που παίρνεις σκάφος για το δουν οι φίλοι σου ,
που κυκλοφορείς με τζιπ
μέσα στην ΄πόλη και ποτέ στα βουνά.
Που στην ερώτηση, ποιό είναι, το ποιό ακριβό πράγμα που έχεις πάνω σου,
απαντάς ηλίθια και χαζογελώντας, αλλά με περίσσιο καμάρι:
Το τσαντάκι μου! Γιατί είναι ….Λουί Βιττόν.
Που καταναλώνεις, καταναλώνεις συνέχεια ότι βρεις μπροστά σου,
που πετάς τα σκουπίδια όπου βρεις.
Που φορτώνεις το σπίτι σου με άχρηστα αντικείμενα που δεν χρησιμοποιείς ποτέ.
Που κάνεις συνέχεια επιδείξεις νεοπλουτισμού και δεν λες καλημέρα στον γείτονα σου.
Ούτε ξέρεις ποιος είναι.
6. Που καταφεύγεις στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ,
όταν τα βρίσκεις δύσκολα και καλύπτεσαι πίσω από τον αυτοοίκτο,
ζητώντας βοήθεια και μη βοηθώντας ποτέ τον εαυτό σου
αλλά περιμένοντας τους άλλους να τον κάνουν αυτό για σένα.
Που καταλήγεις στα ‘ακριβά’ για να διασκεδάσεις την πλήξη και την ανία
μιας εύκολης ζωής, στην οποία σου προσφέρθηκαν τα πάντα
και εσύ την πετάς στο δρόμο σαν άχρηστη ,
με το μπλαζέ ύφος ενός χορτάτου και μεγάλου κολόπαιδου,
που δεν του έδωσε κάποιος το χαστούκι που του άξιζε,
όταν έπρεπε, αλλά τον κανάκευε συνεχώς
αντί να τον στείλει να δουλέψει σε μια οικοδομή και να μαζέψει ροδάκινα.
7. Που τα τοπ μόντελ ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και κανείς δεν μπορεί να πει ,
σε τι χρειάζονται ακριβώς και αποτελούν το όνειρο κάθε κορασίδας,
με καλούτσικες αναλογίες και μπόλικο άχυρο στο κεφάλι
που ‘μιλάει’ και… ξένες γλώσσες.
Που η ‘ανύπαρκτη’ ζωή τους παρουσιάζεται, σαν είδηση και θέμα
μαζί με τις δηλώσεις τα πάρτι και τα βαφτίσια ‘ανύπαρκτων’ ανθρώπων. 

8. Που τρέχεις πίσω από βουλευτές για κανένα ρουσφέτι

που τους ψηφίζεις για αυτό τον λόγο και μετά παραπονείσαι για την κυβέρνηση,
που έχεις.
Που ζητωκραυγάζεις στα γήπεδα και είσαι ‘φανατικός’ φίλαθλος,
και υπερασπιζεσαι τα ιδανικά της ομάδος σου
και είναι τα μόνα ‘ιδανικά’ που σου… απέμειναν.
Που πηγαίνεις στην εκκλησία με κεράκι ή μεγάλη λαμπάδα και καμιά δωρεά
και νομίζεις ότι ο θεός είναι συνέχεια του Μεγάλου Ρουσφετιού
και θα σου κάνει την χάρη.
9. Που κατά βάθος πιστεύεις ότι είσαι ο πιο έξυπνος ο πιο καπάτσος,
ο πιο καλός και ίσως κάπου να έχεις αδικηθεί και δεν έχουν καταλάβει την αξία σου.
Που βλέπεις τον κόσμο σαν ένα λεμόνι που πρέπει να στύψεις
και φυσικά δεν χορταίνεις ποτέ να στύβεις τα πάντα γύρω σου,
που ξεχνάς ότι είσαι θνητός και ότι στη ουσία,
δεν θα έχεις ούτε μία εξαργυρώσιμη πράξη την στιγμή του θανάτου σου
γιατί ποτέ δεν έχεις επενδύσει σε αυτό , ούτε που το έχεις σκεφτεί.
Έχεις αφήσεις τους παπάδες να το λύσουν αυτό το θέμα,
αυτοί ξέρουν καλύτερα,
να μη κουράζεσαι και εσύ…
Όπως τα βρήκες, την ασφάλεια της ‘πεπατημένης’ οδού.
Που να τρέχουμε τώρα να ψάχνουμε έ;
10. Που είσαι διαρκώς απασχολημένος με πολύ σοβαρά θέματα,
όπως με την υπερβολή του σεξ , την προώθηση της καριέρας σου,
την ατελείωτη παπαγαλία μέχρι να πάρεις το πτυχίο.
Που θα κάνεις και ένα μεταπτυχιακό, γιατί είναι ιν
και επιβάλλεται για το αυτοβιογραφικό
αλλά θα παραμείνει ξένος με το γνωστικό πεδίο
και η αποστηθίση και το αναμάσημα
είναι πάντοτε το καλύτερο σου, σερβιρισμένο με περίτεχνους όρους, ακατανόητους.
Που θα πιάσεις μια θεσούλα και μια καρέκλα και θα το παίζεις βαρύς και πολύξερος
και γεράζοντας θα βουλιάζεις στην σαχλαμάρα και στο Αλτσχάιμερ,
κυνηγώντας τις μικρές και τους μικρούς
για να ντύσεις τον εξευτελισμό με την μόδα του σήμερα
εκπορνεύοντας ανθρώπους και εκπορνευόμενος.
11. Που κρατάς σφιχτά τον μικροαστισμό σου, τον συντηρητισμό σου,
βολεμένος και γραπωμένος από αυτόν και ξαφνικά ,
γίνεσαι υπερμοντέρνος και υπεράνω και θεωρείς ότι οι μπομπονιέρες,
στον γάμο των ομοφυλόφιλων αποτελούν μέρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
και δεν πρέπει να παραλείπονται.,
Που είσαι δούλος του χρήματος και του θεού ταυτόχρονα
και προσκυνάς τους υψηλά ιστάμενους και μετά τους κριτικάρεις
εκ του ασφαλούς πίσω τους, ιδίως αν δεν σου έχουν κάνει καμία δουλειά.
Που πουλάς ευαισθησίες και συναισθήματα όπου σε βολεύουν
και όπως σου φαίνονται χρήσιμα.
Που πιστεύεις ότι η επίσκεψη σου σε μουσείο ή στην Επίδαυρο ή
στο Μέγαρο θα σου προσδώσει λίγη γκλαμουριά ιδίως,
αν καταφέρεις να φωτογραφηθείς κι’όλας με… επώνυμους.
Που παίρνεις μέρος στα κλαμπ των ειδώλων, που προτείνουν τα Μ.Μ.Μ,
ιδίως των αδικοχαμένων, ταιριάζει αυτό στις ευαισθησίες σου,
να κλαις και να χτυπιέσαι που ένα άνθρωπο -καλό παιδί κατά βάθος-
έζησε την ζωή του αυτοκαταστρεφόμενος και βαθιά μελαγχολικός.
Που κατά βάθος νομίζεις πως το ‘σωστό’, είναι ΄πάντα με το μέρος των ‘πολλών’.
12. Όπως των’ πολλών’ που πηγαίνουν στα γήπεδα και ουρλιάζουν
ή κάθονται στο καναπέ να παρακολουθήσουν ένα στρογγυλό τόπι μετά μανίας,
να ζήσουν συγκινήσεις που δεν μπορούν πια στην μίζερη καθημερινότητα τους,
και να είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν πολύ για αυτό.
Των πολλών που θα χοροδηδήσουν στις πίστες με τα χάρτινα και γελοία είδωλα τους ,
δηλώνοντας θαυμαστές των απολύτως Mr. Τίποτα ανθρώπων.
Και μετά θα παραπονεθούν για την ακρίβεια του γάλακτος και της πατάτας
γιατί έχουν πολική άποψη και κρίση και ενδιαφέρον για τον Έλληνα αγρότη.
Και ‘των πολλών’ που θα θα υποδεχτούν και θα ‘προσκυνήσουν’ σε μεγαλειώδη τελετή ,
ένα απλό και αδύναμο, γέρο άνθρωπο, σαν εκπρόσωπο του θεού επί της γης,
ζώντας την σχιζοφρένεια του ‘λογικού ‘ορθολογισμού του 21ου αιώνα.
Τουλάχιστον… η Ορθοδοξία στην Ελλάδα,
παρέμεινε μεν μειονότητα, αλλά σε σχέση με το Καθολικισμό δεν έχει επιδείξει τέτοια αλαζονεία,
άκρατη χλιδή, πολυτέλεια,τόση αγριότητα και ακραία βαρβαρότητα.
Ήταν πάντα πιο διαλακτική, πιο συγκρατημένη και σεμνή, πιο ελεύθερη .
Ίσως βέβαια, γιατί δεν είχε και την εξουσία ενός Πάπα ,
που συγκυβερνά τον κόσμο μαζί με τον εκάστοτε πλανητάρχη
από την Ν. Τροία, το Βατικανό και τον έχουν φέρει σε αυτή την… κατάσταση.
Οι Έλληνες, από αυτή την άποψη, είναι σε πιο πλεονεκτική θέση ,
γιατί είναι πιο ελεύθεροι, γιατί μπορούν να σκεφτούν με πιο ανοικτό μυαλό τα θέματα της θρησκείας
και ναρθούν πιο κοντά στον εσωτερικό, ουσιαστικό της πυρήνα.
Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει να δοθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις
και να ανοίξουν τα αρχεία και είναι καιρός για αυτό…
Είναι καιρός για την ουσιαστική σύνδεση του Ανθρώπου
με τον Θεϊκό σπινθήρα μέσα του και
να τραβηχτεί η κουρτίνα των μύθων και των παραβολών.
Είναι καιρός να διεκδικήσει ο Άνθρωπος την Θέση που του Ανήκει
και του Αξίζει πραγματικά ύστερα από τέτοιο Ταξίδι που έχει κάνει…
Γιατί παραμένεις… κάμπια Κ. Πεταλούδα;
Τι περιμένεις;
Τελείωνουν όλα σε λίγο, αν συνεχίσουμε έτσι…
Δεν θα υπάρχει τίποτα.
Σε λίγο δεν θα έχεις ούτε κυβικό αέρα να αναπνεύσεις.
Μπορείς να το συνειδητοποιήσεις αυτό;
Χαστούκισε τον εαυτό σου να συνέλθει και ξύπνησε, σήκω!
Γιατί δεν διεκδικείς τα Φτερά σου και θέλεις να ζήσεις
όλη σου την ζωή σαν σκουλήκι και να πεθάνεις έτσι;
Γιατί;
Είσαι ένοχος Κ. Πεταλούδα ,
αλλά στο Πνεύμα του Ελέους,
Θα έχεις μια ευκαιρία!
Αγωνίσου, επεδίωξε την Ελευθερία σου, μη παραιτηθείς ποτέ από αυτήν, ποτέ! 

Πόσο κοστίζει η Ελευθερία ενός Ανθρώπου και με τι μπορεί να εξαγοραστεί

… Κ. Πεταλούδα? Πόσο?

ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ

στο σάλτο της  Ελευθερίας που γνωρίζουν και αναγνωρίζουν

από την κόψη του σπαθιού την τρομερή!

 

Ο Κύκλωπας των Ελλήνων


Ο Κ ύκλωπας και η τύφλωση του:
Η έξοδος… στον ορθολογισμό!
Ο Πλάτων αναφέρει στον Τίμαιο, ότι
οι Έλληνες είναι σαν παιδιά, πάντα νέοι , ζωηροί,ατίθασοι έφηβοι.
Έτσι έχουν τις χάρες ενός παιδιού αλλά και τα προβλήματα ενός ανικανοποιήτου εφήβου.
Οι θεοί των Ελλήνων, οι ήρωες και τα πρότυπα τους, έχουν
ένα χαρακτήρα και ταμπεραμέντο που αντικατοπτρίζει ακριβώς τον δικό τους.
Μια ιδιοσυγκρασία που έρχεται σε αρμονία με αυτό τον ήλιο που λάμπει σε αυτή την χώρα και αυτή την θάλασσα που αγκαλιάζει όλες τις πλευρές.
Εδώ γεννήθηκαν οι θεοί, η φιλοσοφία, η επιστήμη, η εξερεύνηση της γνώσης, η δημοκρατία, οι ήρωες και οι ημίθεοι.
Εδώ ο Απόλλων στήνει χορό με τις μούσες και τις χάριτες, η Αφροδίτη κολυμπάει σε γαλάζια νερά, ο Αχιλλέας οργίζεται με τον Αγαμένονα, ο Θησέας σκοτώνει τον Μινώταυρο, ο Ηρακλής ανεβαίνει στον Όλυμπο και ο Οδυσσέας ταξιδεύει παντού και επισκέπτεται κάθε απρόσιτο ακρογιάλι και μυστηριώδες νησί.
Η πληθωρικότητα, η διασκέδαση, η χαρά, η δημιουργία, ο έρωτας, η γενναιότητα η λεβεντιά, η περιέργεια, η φιλοξενία, ο αυθορμητισμός, ο ερωτισμός, ο ενθουσιασμός
ο στοχασμός, η ευφυΐα, η περιπέτεια, η αμφισβήτηση, το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός, η τόλμη και αγάπη για την ελευθερία είναι από τα μεγάλα προτερήματα της φυλής, που αντικατοπτρίστηκαν και σημαδεύτηκαν από μεγάλες πράξεις και ιστορίες δυνάμεις.
Όμως κάθε πλευρά έχει και την αντίθετη άλλη της…
Όσο μακριά και ψηλά πάει το εκκρεμές από την μια πλευρά άλλο τόσο θα βρεθεί και από την αντίθετη… του σημείου ισορροπίας.
Έτσι έχουμε τον εγωισμό, τον υπερβολικό παρορμητισμό, την φιλονικία, τον ανταγωνισμό, την αλαζονεία, την υπερβολική εκτίμηση των δυνάμεων, την επίδειξη, τον διχασμό, την έλλειψη αβροφροσύνης και διπλωματίας,
τους γκροτέσκους τρόπους, την απειθαρχία, την ξεροκεφαλιά, να αποτελούν την Αχίλλειο πτέρνα σε ένα λαό, που έχει όλες τις προϋποθέσεις, να είναι πρότυπο για την ανθρωπότητα και οδηγός.
Όμως παρ’όλα αυτά τα μεγάλα λάθη και ελαττώματα των Ελλήνων,
…οι θεοί τους αγαπούν.
Όλη η ανθρωπότητα πάντα έχει στραμένα τα βλέμματα στην Ελλάδα και όλος ο κόσμος περιμένει από αυτή μία καθοδήγηση στο αδιέξοδο και να παίξει ένα ρυθμιστικό ενωτικό ρόλο.
Οι Έλληνες όταν κάθονται στην χώρα τους τρώγονται με τα ρούχα τους
και αλληλοεξοντώνονται.
Η περίσσεια της ενέργειας που διαθέτουν, τους οδηγεί σε αυτοκαταστροφικές συρράξεις και ένα αυτοκτονικό διχασμό.
Οι ισχυρές απωστικές δυνάμεις των ομοίων βρίσκουν εδώ στην πλήρη εφαρμογή τους και την περιττή αντιπαλότητα.
Η μόνη λύση για αυτήν την ισχυρή άπωση των ομοίων και την αυτοκαταστροφή, είναι να συγκεντρωθούν όλες οι δυνάμεις σε ένα πυρήνα, όπου επικρατούν οι πυρηνικές δυνάμεις και κρατούν τα σωματίδια ενωμένα.
Αυτό ισοδυναμεί με την δημιουργία κρίσιμης μάζας σε πυρηνικό αντιδραστήρα ελεγχόμενης
σύνδεσης,
Όταν φεύγουν και ταξιδεύουν μεταμορφώνονται σε Οδυσσείς και μεταλλάσσουν τα ελαττώματα τους σε απαράμιλλες αρετές.
Γίνονται πειθαρχημένοι, καταλαμβάνουν θέσεις, προνόμια και διαπρέπουν.
Μερικοί τόποι τους διεκδικούν και δεν τους αφήσουν τα επιστρέψουν προσφέροντας τους σχεδόν τα πάντα.
Οι Έλληνες έχουν ένα Οδυσσέα μέσα τους, στο DNA, εν δυνάμει, έτοιμο να πεταχτεί σε απρόοπτη στιγμή και να καταπλήξει τους πάντες, απρόβλεπτα, πετώντας τα ρούχα της ζητιανιάς και της εξαθλίωσης και διεκδικώντας την χαμένη του αξιοπρέπεια και τον κόσμο που αγαπά.
Τα παιδιά του Απόλλωνα, του Ήλιου του Ανίκητου, με το ατίθασο πνεύμα τους και το παράτολμο,
ποτέ δεν προσκύνησαν θεούς, ούτε είχαν διανοηθεί την εικόνα της ζητιανιάς και επαιτείας
να παρακαλάς ένα θεό σερνόμενος και γονατιστός.
Οι Έλληνες, τους θεούς τους αγαπούσαν, τους συμβουλευόταν τους σεβόταν, τους τιμούσαν, τους αμφισβητούσαν κι’όλας, τους εναντιωνόταν, συζητούσαν μαζί τους και συντρώγαν μερικές φορές και σκεφτόταν μαζί τους.
Δεν τους φοβόταν, τους στόλιζαν με χρώματα, με αγάλματα, φτιάχνανε ιστορίες και μύθους
και …»παίζαν» μαζί τους.
Η σχέση του Έλληνα με τους θεούς είναι μια μοναδική σχέση ανθρώπου με το Θείο.
Οι Έλληνες προσευχόταν με τα χέρια ψηλά, το κεφάλι όρθιο, το βλέμμα στον ουρανό και την ψυχή περήφανη.
Η σχέση τους με το θεό είναι
μια σχέση ερωτική, δημιουργική και το κυριότερο χαρούμενη, παιγνιδιάρικη, ανυψωτική.
Είχαν τις ιστορίες τους, του μύθους, αλλά όλοι κατανοούσαν τον αφηρημένο πυρήνα και την αλληγορία των μύθων, και τις χρησιμοποιούσαν σαν οδηγό πλοήγησης.
Τα τρομερά παιδιά , των Ελλήνων, βγάζουν την ανθρωπότητα από την πρωτόγνωρη σπηλιά του Κύκλωπα και τύφλωνουν τον γιο του Ποσειδώνα.
Αχρηστεύοντας το Τρίτο μάτι και την αταβιστική ικανότητα των «πρώτων»
πρωτόγονων ανθρώπων θα χαράξουν τολμηρά μια νέα εποχή βασισμένη στο ορθολογισμό και την λογική σκέψη, βάζοντας τα θεμέλια της επιστημονικής σκέψης.
Οι άνθρωποι θα βγούν από την πρωταρχική μήτρα του πρωτογονισμού και όλος ο κόσμος μαθαίνει το κατόρθωμα τους, που οι ίδιοι το φωνάζουν, επισύροντας την οργή του θεού.
Εγώ είμαι ο Έλληνας Οδυσσέας , ο βασιλιάς της Ιθάκης,
ο άνθρωπος, που τολμώ να σκεφτώ, να χρησιμοποιήσω το μυαλό μου και να φθάσω την λογική στα όρια της.. .!
Από και μετά παύουν να είναι …»ο Κανένας».
Θα είναι πάντα, «Οι Έλληνες», διάσημοι σε όλη την γη, αλλά, ο
Ποσειδώνας θα τους δοκιμάσει σκληρά γι αυτή… την επωνυμία.
Ώσπου έρχεται μια μέρα που η ομίχλη ενός Ποσειδώνα, τους στέλνει μαζί με τα άγρια κύματα που θα σήκωνε, και την εμφάνιση μιας ποσειδώνειας Ιχθυακής θρησκείας που θα τους τυλίξει στην πλάνη, στην ψευδαίσθηση, στην απάτη.
Τους παγιδεύει και τους βάζει σε μεγάλους μπελάδες και περιπέτειες,
Τις περιπέτειες του Ελληνισμού!
Όταν εμφανίστηκε ο χριστιανισμός, ο αρχαίος κόσμος ήταν εξαντλημένος και εξουθενωμένος από τους συνεχείς πολέμους και την έλλειψη ειρήνης.
Ο Πελοποννησιακός πόλεμος είχε αφήσει απροστάτευτη την Ελλάδα και την είχε αποδυναμώσει.
Οι Έλληνες πλήρωναν τα μεγάλα τους ελαττώματα και δοκιμάζονταν σκληρά μέχρι να τα κατανοήσουν.
Η νέα θρησκεία ήρθε με την μορφή «προβάτου», μιλώντας για ειρήνη και αγάπη σε ένα κόσμο εξαθλιωμένο που εκείνη την εποχή το είχε τόσο ανάγκη και το χρειαζόταν.
Οι Έλληνες αγκάλιασαν την καινούργια κοσμοθεώρηση και φιλοσοφία.
Η αγάπη τους για τον στοχασμό και το καθήκον της φιλοξενίας τους, αλλά και η παιδική αφέλεια τους οδήγησε… στο μοιραίο λάθος.
Αγκάλιασαν μια φιλοσοφία, συμπαραστάθηκαν πονόψυχα σε ένα εσταυρωμένο, κοιμήθηκαν με τον καλεσμένο ξενόφερτο και ξύπνησαν με ένα αδίστακτο μνηστήρα στο κεφάλι τους, πριν το καταλάβουν.
Ένα μνηστήρα αρχηγικό, ραδιούργο, αντινοικό, θρασύ, που θα έπαιρνε την πρώτη θέση στο τραπέζι, απόντος του Οδυσσέα, που είχε φύγει για καινούργιους πολέμους, και θα πολιορκούσε επίμονα την Πηνελόπη, την ψυχή του Ελληνισμού, με ένα συνεχές φλερτ, κάνοντας και δώρα μερικές φορές, αλλά μη μπορώντας ποτέ να την κατακτήσει και να ενωθεί μαζί της.
Η Πηνελόπη «διαμένει» σε Υψηλά δωμάτια, που θα παραμείνουν απρόσιτα για αυτόν
και ερμητικά κλειστά.
Ο Ελληνισμός είχε παγιδευτεί στα πλοκάμια μιας αδίστακτης επιχείρησης και θάμενε πολύ χρόνο εκεί παγιδευμένος και υπνωτισμένος.
Οι συγκυρίες βοήθησαν τον χριστιανισμό να επιβληθεί εξυπηρετώντας τα σχέδια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που …τον προώθησαν.
Στρώσαν το κάθισμα και δώσαν στον Αντίνοο …την πρώτη θέση.

ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ

όλοι και ο κανένας δραπετεύουν κάτω από την μύτη του Πολύφημου

βρίσκοντας την έξοδο της σπηλιάς.…ντυμένοι πρόβατα!